iyi geçmiş bir günün ardından, fonda güzel bir müzik ile içilen birkaç bira sonrasında gülümseyerek arkana yaslandığın andır. hayatın ne kadar boktan ve işe yaramaz olduğunun, her gelen günün aslında hiçbir şey getirmeyeceğinin, hiçbir şeyi düzeltmeyeceğinin farkında olarak, sırf hayat denen bu yolculuğu seviyor olduğunu tüm hücrelerinde hissettiğin andır o an. güzeldir.
bütün "köy" bir araya geldiğinde herkesin eski günlerden bahsetmeye başlayıp, yüzlerinde sıcacık gülümsemeler, eski günleri özlemle andıklarını uzaktan izlediğiniz an hala bir şeylerin canlı tutulduğunu görmektir.
