son zamanların trend video/reels/flood/podcast konularından.
inanılmaz pompalanıyor.
temelde çok isabetli bir söylem üzerine hayal satılıyor.
insanları kendilerini geliştirmek üzerinden suçlandırıyorlar aslında.
temel kapitalizm paradoksunun pazarlanması haline varıyor iş.
Nedir?
dünyayı değiştirmek için yatağımızı toplayım paşam da, konu, o ‘zirvelere’ varmak isteyen 8 milyar kadar insandan oluşmamız.
‘Aslında herkesin yapabileceği’ o şeylerin, herkes yapmak istediğinde talebi karşılayamayacak kadar kısıtlı olması, sana da büyük bir sorun gibi gözükmüyor mu?
Hani en basitinden, hepimiz o şeyleri yapıp milyoner olsak, devalüasyon kaçınılmaz gibi gözüküyor. Sonra da milyarder olmayı o kadar da istememekle, yatağımızı iyi toplayamamakla suçlanmayalım zımnen?
yani mesela, birçoğumuz kaynakların adil bölüşülmesini, eğitimin, sağlığın, temiz suyun, temiz havanın, günlük gerekli minimum proteinin, dinlenebilmenin, 8 milyar için asgari zorunluluk haline geldiği bir sisteme öykünsek yine bahaneler mi üretmiş oluruz?
Yahut ‘en’ olmak yerine stabil olmayı ve en olmayan bir huzuru hedeflesek bu işler daha mümkün olmaz mı?
daha çok ağırlık kaldırarak bunları bilinçaltına bastırmak hala mı daha gerçekçi?
