Yüzüme gülüp arkamdan iş çevirmeye çalışan çakalları hissettiğim zaman acayip sikerim.
Ben bir insanı bir kez sever, ondan da bir kez soğurum.
Soğuduktan sonra sırtına güneşi bağlayıp gelse boş, faydasız.
Çakallık yaptığını henüz hissetmediysem onun için en çıkar yol hemen benden uzaklaşması.
Oldu ki hissettim ve hala yanımda,
Kaçarı yok, yiyecek zurnayı.
En sevdiğim özelliğim bu.
Kahpelik yapmam, yapanı da sevmem.
Kendimi ve karşımdaki insanı bilmem.
Kendimi bilip olmadığım biri gibi gözükmem.
Karşımdakini bilip onu olmadığı biri yerine koymam, hayatı çok rahatlatıyor herkese tavsiye ederim.
