kefen ya da malum, istanbul'da yaşamak kadar ölmek - gömülmek de lüks. bunun için mezar yeri de olabilir.
daha önce yazmıştım.
ölüm aslında son değil yeni bir başlangıç; ister cennet-cehennem deyin, ister başka evren - yaşam formu deyin, isterseniz reenkarnasyon deyin...
neye inanırsanız inanın ölüm aslında güzelliktir.
ne dediniz "ölümün güzeli mi olur amk?" diye isyan mı ediyorsunuz?
ölüm denilen şey sadece doğum ile, yaşam ile, bu dünya'ya gelmeyle değil de anne karnına düşmenizle başlayan bir süreç.
yaşamak güzel ise ölüm de güzel olmalı.
aslında yaşamak pek güzel değil.
yaşamak güzel olsaydı her yaş günü - doğum günü kutlaması ölüme bir adım daha yaklaşma, ömrünüzden giden 1 yılı kutlama seremonisine dönmezdi.
az daha unutuyordum.
yaş günü, doğum günü kutlamak bu açıdan benim için aptallıktır.
her ne kadar aptallık olsa da sevdiğim değer verdiğim insanların doğum gününe katılınca hüzünleniyor, sevmediğim gıcık olduğum insanların doğum gününe katılınca sevinçli oluyorum.
bazen bunun için sevdiğim insanlar benim doğum günümde yüzün asıktı ama bunda neden sevinçlisin diye soruyor...
neden olduğunu anlatamıyorum.
anlatsam da anlamayacaklar.
Doğum günü hediyesi alacaksan, alacağın kişinin kişiliğine göre alman lazım. Aksi takdirde sevmeyebilirler, bunun olmasını istemezsin, kişiyi biraz gözlemle neler yapıyor neler ediyor, bunları yaptıktan sonra alacağın hediyeden yüzde doksan memmun olurlar.
anlamlı hediyeler der geçerim. kendi elinizle yaptığınız bir şey olabilir bana yapılacak bir yemek hem anlamlı hem de güzel bir hediyedir. yemek yemeyi seven biriyse tabii.
