Bir pazar günü, anne baba ve kardeşlerden oluşan çekirdek ailen ile kahkahaların eşlik ettiği bir kahvaltı yaptığın an. Hele ki gurbetten gelmişsen,aileni aylarca görememişsen.
Bir diğeri ise, sevgilinin kollarında günbatımını izlediğin an. Ya da kucağında uyuyakaldığın. Ellerini tutup yüzünü yüzüne yaklaştırıp gözlerinin içine sevgiyle baktığın an.
Biraz serin ama ılık bir yaz akşamı, deniz kenarında, güzel bir kitabı okurken ve kahvenizi yudumlarken; dünyanın en sıcak ve güven veren sesi ile size yöneltilmiş kahve için unuttuğunuz süt tozu sorusu karşısındaki, biraz mahcup, çokça aşık gülümsediğiniz o an mı?
Yoksa, o anda kitaba dökülen kahvenin sıcaklığını hala dokunduğunuzda hissedebiliyor olduğunuz bu an mı?
Yahut An'ı biriktirmek midir huzur?
"...insan üç zamanda yaşar;
Şimdiki zamanın geçmişinde,
Şimdiki zamanın şimdisinde,
Şimdiki zamanın geleceğinde..."
eğer bekar biriyseniz, anne babanız da hayatta ise, anne babanızın aldığınız kararlarınıza olan desteği, aile huzuru, manevi huzuru hissettiğiniz andır. paha biçilmez.
uyurken , saat sabahın 7'sinde uykudan, rüyadan uyanıp; işe , okula , herhangi bir yere gitmeyeceğini ve hiçbir sorumluluğun olmadan tekrardan uykuya gerine gerine dalınan andır. evet farkındayım biraz uzun oldu ama huzuru çok. swf.
