her yaşın güzelliği başka klişesine girmeden yazalım. bir kere en güzel yaş çocukluk yaşınızdır. tek derdiniz rakip takıma bir gol daha fazla atmak, eve ezan okunmasına rağmen girmemek, bir de taso toplamak. çizgi film izlemek için erken kalkmak. ben bunları özlüyorum sözlük. kardeşimle çıkıp gezmeyi özlüyorum. onunla dayak atıp dayak yediğimiz günleri özlüyorum. atari de kaset çalışmayınca üflemeyi özledim. mario oynarken sıra beklemesini özledim. beraber gülmeyi özledim. beraber uyuyup beraber pes atmayı özledim. çocukluğumdaki temiz beni özledim. kalbini galatasaray yenilgisi dısında bir şeyin kıramadığı çocugu özledim ben. fenerden altı yeyince bizle dalga geçen sınıf arkadaşlrımı özledim. hadi okuldan kaçalım dediğimde gidenleri özledim. çocuk olmayı özledim ben.
tüm güzellikler okul başlayana kadardı. okul çağı başladı ve güzellikler soldu. okul ve ötesi sorumluluk demekti. öncelik demekti. oysa okul öncesinde yalnızca mutluluk vardı. baba harçlığı, çikolata, şekerleme, aklına estiğinde yemek yeme, uyuma özgürlüğü vardı.
