çok duyuyorum bu aralar. tam olarak şöyledir aslında ama elli karakter barajına takıldı: "en çok babama güvenirdim onu da annemin üstünde yakaladım."
arkadaş güya hayatta kimseye güvenmemek gerektiğine vurgu yapıyor. ama verdiği örnekte bir sakatlık var. hatta iki tane.
şimdi arkadaşım bir defa gecenin bir yarısı senin annenle babanın yatak odasında ne işin var? sanki onları "yakalamak" için azami gayret göstermiş gibisin. ayrıca babanı başka bir kadınla yakalasaydın daha mı iyi olurdu? o zaman kendini daha güvende mi hissedecektin? o kadının annen olması seni neden bu kadar üzdü anlayabilmiş değilim.
bir de "bu devirde babana bile güvenmeyeceksin" var. bu lafın atası olsa gerek. bu devirde babama bile güvenemeyeceksem sıçayım ben o devrin içine! diyorum başka da birşey demiyorum.
