Herkesin bildiği dertlerimi bile kimseyle paylaşamıyorum, git gide daha ketum, içine ata ata dolup taşmış bir insan olup çıkıyorum. Halbuki azıcık konuşsam her şey daha kolay olurdu.
En gizli sırrını neden başkasına anlatacaksın?
Hem ne dünyayı kurtaracak bir sırrınız mı var?
Normal insan olduğunuzu kabul edin gerisi gelecektir.kimse sizin sikindirik meselelerinizi dinlemek için Sıraya girmiyor maalesef.
Sir " mutluluk paylastikca cogalir " mottosundaki gibidir paylastikca cogalir fakat denklemden stres olarak cikar . Insanin ani ani tutmayinca zaman icinde mevzulara bakis acin degisiyor dogal olarak bazen degil hatta cogu zaman paylastigin durum seni rahatsiz ettoginde yada artik eskisi kadar onemsemedigin tam o vakitte cat diye laf sokma dedikodu diye önune geliyo . Bu yuzden zaaflari olan insanlarla zaaflarimi paylasmaya yer aramak atlacak ucurum aramak kadar caresizce ama insanizya oluyo iste . Bazen yukun sir diye kaliyo zihninde sırtlamasinlarda haberdar olsunlar istiyosun . Kimse yanasmaz oyle zamanlardada anca sohbet muhabbete 4ncu niyeti calar telefon . En iyisi yansizlik . Umursamama.
