Bir anne davranışıdır Tabiki.....
insan yavruları diğer tüm türlerden daha savunmasız ve daha bağımlı bir şekilde dünyaya gelirler.
Hamilelik ve erken çoçukluk dönemi anneler ve doğrudan olmasa da ailenin geri kalanı için aşırı enerji tüketen zamanlardır.
Ama çocuk dünyaya getirmenin verdiği acıya, hamileliğin ve emzirmenin sayısız rahatsızlığına ve yeni doğmuş bir bebeğin yaygaracı ve sürekli taleplerine rağmen anneler kendilerini yıpratacak derecede çocuklarını rahatlatmaya, doyurmaya ve korumaya adarlar. işin aslı, birçok anne bunu mutlulukla yapar ;bunu yapmayan annenin durumunun ise patolojik olduğunu düşünürüz.
Ebeveyn olmayan birçok kişiye göre bu davranış bir gizem gibi görünebilir.
Ebeveynlerin minik, genellikle sinir bocacak kadar gürültülü, iradesiz ve muhtaç varlığın taleplerini karşılamak için uykudan, seksten, arkadaşlardan, özel zamanlardan ve hayattaki hemen hemen tüm keyif veren şeylerden fedakarlık etmeye iten şey ne olabilir?
Bunun sırrı, çocuk bakımının pek çok açıdan tarifi mümkün olmayan bir keyif vermesedir. Beynimiz bizi çocuklarımızla, özellikle de bebeklerimizle etkileşim kurduğumuz için ödüllendirir.:Kokuları, sakin olduklarında çıkardıkları agucuklar, pürüzsüz tenleri ve özellikle de yüzleri içimizi mutlulukla kaplayacak biçimde tasarlanmıştır.
Şirinlik dediğimiz şey aslında ebeveynlerin çocuklarına bakmasını, bebeklerin ihtiyaçlarını karşılamasını garanti altına almayı kolaylaştıran evrimsel bir adaptasyondur ve ebeveynler görünüşte teşekkür edilmesinin beklenmediği bu işi keyifle yaparlar.
Bütün hayatı boyunca para biriktirmek için deli gibi ta ki sağlığını yitiren kadar çalışıp biriktirdiği paralarla hastane hastane tedavi arayışında olan insanların davranışı çok gizemli mutlaka araştırılmalı...
