Bir duygu mu bilmiyorum ama empati.
Hatta empatinin bokunu çıkarmak, aynı şey kendine olsa üzülmeyecekken karşındaki için karalar bağlamak.
Yine de memnunum keşke herkes empatik(?) Olsa.
Kişisine göre değişebilir bu cevap. Benim için aşktır. Asla yapmam dediğim her şeyi bu duygu yüzünden yaptım. Nefret mi? Nefret bence gelip geçici bir duygu. Bilmiyorum ya ben bu zamana kadar kimseye kin beslemedim tamam sevmediğim bir sürü insan oldu hayatımda, hala da varlar ama hiçbirinden nefret etmiyorum. Çünkü hiçbirini kafama takıp nefret edecek kadar umursamıyorum.
Nasıl ki ruh ve beden bir bütünse ruhun da kendi içinde iki vechesi var. Ruhun hayvani yanı nefis yani nefsi emmâre. Öfke ise bunun zirvesi. Kibir gurur şehvet nefret kin hased fesat adavet ve bilumum kötülük arzusu alt şubeleri. Ruhun rahmani tarafı ise rahmet (koruyup kollama sahiplenme aidiyet toparlama) merhamet sevgi şefkat gayret azim fedakarlık cesaret cömertlik sabır tahammül adalet ve iyilik etme arzusu dur. insanı insanı kâmil yapansa hayat yolunda hayvani nefisten rahmani nefse doğru katettiği mesafedir.
Freud’a göre insan aklının alabileceği en güçlü duygu huşu ve büyük şaşkınlıktır. Aslında ikisi de şaşkınlık anlamına gelir ancak biri olumlu diğeri olumsuzdur.
