yeter yeter beni bırak seninle kendi halime
yeter artık içindekiyabancıya söyle gitsin
hüzün olup bin bir damga vuruyor sevgim üstüne
yeter gidip o sevgisizliğinde kendi tükensin
hep yarım yarım ve erken yaşanan
her sevgiden izler var içinde
çizgi çizgi ve silemiyorsun
onları bir türlü hayır olmaz
bırak beni yeter aldattığın yeter bırak beni
deli ettin artık çek git bu nasıl sevgi
sen kendine aşıksın sen yalancısın
hatta sevişirken bile yabancısın
sen kimsin sen ne rahat insansın bırak
bırak benim için ne mümkün ayrılmak
ben ayrılamam sen beni bırak
bırak...
bırak...
ne yaptım ben sana bu kadar nihayet
ben de bir anadan doğmadım mı
bir daha olmaz, bin kere tövbe
kan davası mı bu nasıl öfke
perişanım şimdi mutlu oldun mu
başını yastığa rahat koydun mu
vazgeçtim gözlerinden
vazgeçtim sözlerinden
bir ah de yeter
(bkz: vazgeçtim)
Beni unutma, unutma, beni unutma
Bilirsin unutulmak dokunurya her insana
Sen de kendi payından bir hatıra seç
Ve o ben olayım unutma, beni unutma
(bkz: beni unutma)
Kolay olmayacak elbet üzüleceğim
Mutlaka bir iz bırakacak
Belkide çocuk gibi sana küseceğim
Seneler sonra utanarak
Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara
Hatta belki ağlayacağım
Acı çektiğim doğru ama senn bana bakma
Ne olursa olsun seni unutacağım
(bkz: kolay olmayacak)
Göz değil nakış mübarek
Bendeki aşk değil ibadet
Elleri sevdi nihayet
Ben ebedi saadetten kovuldum
(bkz: zalim)
ah ne kahraman ne cesur,ne güzel çocuklardık
her yeni günü ümitle nasıl kucaklardık
ah kaldırımlar biliyor,bi devir muhteşemdik
güz güneşinden hüzünlü,ilk yazdan şendik
son günlerde yaşanan terör olaylarında şehit düşen mehmetçiklerimiz için yazdığı şiirdir.
Mehmet daha çok küçüksün Mehmet
Bilmiyorsun tabii neden bu sonsuz nöbet
O kadar vaktin olmadı zaten
Ama sen ümit etmeye devam et Mehmet, bilemiyoruz Mehmet
Böyle mi sürecek bu ilelebet
Değişir mi dünya
Döner mi devran
Sen ümit etmeye devam et
Öyle bir karanlık kutu ki insan
Kimse hakiki bir cevap veremez sorsan
Söz dediğin insan icadi lisan
Ama sen yine de hep hayattan bahset
Mehmet gitmiyor gözün gözümden
Hiç büyümemişsin, tanıdım çocuk yüzünden
Kan geldi kederden özümden
Sen anacığını düşün çok dikkat et
Mehmet küçücüksün Mehmet
insan soyu böyle en nihayet
Öteki desen beriki desen
Kendini de bizi de
Dünyayı da affet
Dön dön bebeğim yanıyor içim özledim çok özledim
Martılar süzülürken süzülür yaşlar dökülür gözlerimden
Gurubun rengi bile boyarken sahili turuncuya hiç tadım yok
Ne hilal ne çoban yıldızı teselli etmiyor acım çok
Ki bilirsin ne kadar sevdiğimi meltemin yüzünü öperek esişini
Ağlarım incecikten ayrılık ölümden çok
izmir yanıyor kara sevda hasretinden.
-ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmem
unutamam acı tatlı ne varsa, hazinemdir
acının insana kattığı değeri bilirim küsemem
acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir. (bkz: gidemem)
yabanım, sevgilim, esmerim, sebebim
bir gün bir kış masalında sevip yitirdiğim
şimdi artık korkudan şarkılar mırıldanan
öpüşünle yaralı bir kız çocuğuyum ben...
--spoiler--
dağda belimde odun, beni ne hale kodun
tarlada ırgat avrat, hanede hazır hatun
bir uşak göbeğimde, altısı eteğimde
yedi bitirdi beni, anandaki o çene
dünyanın gailesi yetmezmiş gibi bir de
el ayak çekilince sen bitersin dibimde!
uy çalsın kemençeler de ben bir horon tepeyim
çatlasın kaynımgiller bari kurtlarım dökeyim
fındığı ben toplarım, kırması sana düşer
uy ellerin iyisi, geh geh gerinip şişer
üşudum senden baba ocağım gözümde tüter
uy adaletsiz dünya gücün hep bize mi yeter
bir bezden bebem vardı bohçamda hayallerim
kızlığım yarım kaldı ben annemi isterim!!
uy çalsın kemençeler de ben bir horon tepeyim
çatlasın kaynımgiller bari kurtlarım dökeyim
--spoiler--
