adamlar tarih boyunca ezilmiş katledilmiş olduğundan en duygulu milli marşa sahip olmaları olağandır. bizim gibi tarih boyunca hep şanlı başı dik kimsenin katletmeye gücü yetmediği bir millet olarak yaşamamışlar ki. en duygulu marş israilin se en çoşkulusuda türklerindir.
dinleyince fonda bir belarus köylüsünün inek sağan karısı ile birbirlerine bakıp gülümsediklerini gördüm. bu nasıl marş lan, marş dediğin yeri göğü inletmeli.
istiklal marşını hiç dinlememiş veya nasıl ve hangi şartlar altında yazıldığı hakkında en ufak bir fikri olmayan yazarın duygusal bulması normal olabilir ancak diye düşünüyorum ve sövmüyorum. bu arada tavsiyem istiklal marşını bir kez yüksek sesle dinlemesi olabilir ancak.
ingilterede lord rotshild'in baskısı sonucu kurulan yeni yetme bir devletin (dikkatinizi çekerim halkın demiyorum halkının köklerinin çok öncesine dayandığının bilincindeyim) hiçbir gerçekçi duygular arasında hazırlanmamış marşının nasıl bu kadar duygusal geldiğini anlayabilmiş değilim.
türkist ırkçı faşistlerin herhangi bir beyin hücresi çalıştırmadan, direk reddedecekleri durumdur. bir insan milliyetçilik denen zırvaya kendini nasıl bı kadar kaptırabiliyor anlayamıyorum doğrusu.
devletin misyonunu da içinde barındıran milli marştır. ... bu iki bin yıllık umut,
topraklarımızda özgür olacağız,
siyon topraklarında ve kudüs'te...
(bkz: balık baştan kokar)
