iğneyle değil ayaklarını kırıp değil, bıçakla değil tam olarak şişle öldürmektir.
dün gece birkaç tıkırtı duydum. kalktım ışığı açtım. olamayan sinekleri öldürdüm. bu hep oluyor bana gözle ilgili ya psikolojik bir şey her halde çünkü böcek sinek tayfasını sevmem. sonra baktım yeşilli salak bir hayvan önce şişi aldım kimseye çaktırmadan sonra hayvanı yakaladım peçeteye sardım ergenlikte ve çocuklukta bu işi hep aynı bıçakla yapardım o bıçak hala duruyor. artık manevi değeri var. sevdiğim birini öldürmem gerekirse onu kullanacağim neyse. banyoya götürdüm şişi geçirmeye başladım. paramparça oldu hayvan sonra anısı biraz daha yakınlarımda kalsın istedim klozete atıp sifonu çekmedim çöpe attım şiş için ve kendim için gerekli hijyeni sağlayıp huzurla uyudum. böcek bile öldürmek tarifsiz bir haz verdi. dün bir insan öldürseydim zevkten kalp krizi geçirebilirdim. bu da böyle bir anım. iyi varsın sözlük yoksa bunları kimseye anlatamazdım.