Kendi başınıza iken ortamdaki tek sesin kalp atışlarinizin olduğu yalnızlıktir.
Sadece sizin nefes Sesiniz hiç kimsenin olmadığı.
Terk edilmiş eski bir müze gibi, enkazın altında kalan bir oyuncak gibi.
Su saatlerdir odanın duvarlarıyla dertlesmektir. Sonra yapacak birşeyler bulamayınca sözlüğe girmektir. Aklınızda kitap mı okusam diye düşünmek ama eyleme dönüştürmeyip hala Sözlükte takılmaktır.
"Yalnızlığın bir odada tek başına kalmak olduğunu sanıyordu; oysa yalnızlığın sadece kalabalıkta hissedilebileceğini bilmiyordu."
Bu durumu en iyi açıklayan sözdür.
sevgili ya da arkadaş kaybetmeyle değil, birinci dereceden aile bireyi kaybettiği zaman bir insanın tadacağı en kötü histir. başıma gelmediği için şanslı hissettiğim duygudur.
