bi bakalım doğrumu.
aşk; yaşanır - biter
bittiğinde eski sevgili ne olur; her ne kadar 'düşman değiliz ya' tarzı cümleler kullanılsada düşman olur.
sonuç; evet lan nefretin kaynağı aşk çıktı, doğru valla.
(bkz: buyuk asklar nefretle baslar) böyle bir durumda var. aşkın tarifi yoktur. alışkanlıklar vardır. nefret aşkı körükleyen olgudur. bir nefret demek, önyargı demektir. önyargılar bir başkasının canını acıtır. ve bu yüzden sizden nefret ederler. karşı cins nefretin doğurduğu kötülüklerin araladığı yakınlığı hissedince, güzel olan taraflarınızı, varlığınızın huzuruna kavuşmuşluğunu sorgular ve sonunda aşk kaçınılmazdır. yani böyle bir döngüdür. * mantık aşka karşı çıksa bile başlangıç noktası daima o dur. farkına varmak gerçeğin ta kendisidir.
bir zamanlar sevdiğin insandan nefret etmenin, büyük ihtimal onun yaşattığı acıdan kinlenmenin, onu her görüşünde aşağıdan yukarıya yükselen boğma isteği dalgasının ne denli büyük olduğu bilinmez.
fekat bi de aşık olunmamış ezeli rakip olayı filan olabilir, başka sebeplerden başlayan bi kin de olabilir bu.
sonuç olarak oladabilir olmayadabilir, olanı da vardır olmayanı da.
