90lı yıllarda, kendisini 1 yaşındayken kaybettiğim, kaderin bana attığı sert tokat olarak nitelendirdiğim, kendisi hakkında olumlu ve güzel şeyler duydukça hem gururlanıp hem de neden kendisini tanıma fırsatının bana sunulmadığına üzüldüğüm bir kişinin (yakın akraba, detaylı bilgi veremeyeceğim) defterine yazdığı, ilk kez okuduğumda ve kendi el yazısıyla yazıldığını gördüğümde içimi bir tuhaf eden sözdür.
kıraathanelerin duvarlarında illa ki asılı olan, kıraathane mottosu. akıllı olun yoksa s.kerim kabadayılığınızı mesajı da verebilir, gerçekten de insanı erdemli olmaya, efendi olmaya çağırmış da olabilir. gariptir.
