küçükken (azami 10 yaşındayım) mahalledeki abilerin peşine takılarak maça gitmiştik arkadaşlarımla beraber. yaşadığım şehir burdur. burdurspor ile göztepe maç yapacakmış. (ulan göztepe gibi gözde bir takım nasıl oldu da burdurspor gibi bir takımla maç yaptı anlamış değilim...) gittik tribünlere. maç başladı. dakikalar ilerledikçe rakip takımın taraftarlarına (göztepeli taraftarlara) küfürler ediliyor falan... son duyduğum şu olmuştu, bizimkiler olayı iyice abarttı "oraya geliriz *n*nızı s**eriz!"... ulan bir de burdurspor maçı kazandı ha... bir de kazanmasa ne olacaktı düşünemiyorum...
lan dedim kendi kendime sevinerek geldiğimiz maç bu muydu? futboldan soğudum resmen... yapacağınız maçın amk dedim (küfür etmemişimdir tabii de kızmışımdır sadece...) o günden sonra tuttuğum azcık da fanatiği olduğum galatasaray benim için artık platonik bir sevdadan öteye gidemedi. soran olursa takım tutmuyorum veya bir zamanlar galatasaraylıydım falan dedim...
velhasıl kelam futbol benim için o yaşlarda hayalkırıklığıyla çoktan son bulmuştu...
Lise 2 ye giderken bir ingiliz kız ile tanışmıştım Aydın'da. O yarım yamalak telaffuzum ve bildiğim azıcık kelime ile birazda vücut dilim ile gelip gelmeyeceğini sormuştum. O da geleceğim demişti. Bekle dedi gitti. Ben şair gibi yapmadım mal gibi bekledim ama o gelmedi. Belkide ben cümleyi doğru kuramamışımdır. Benim ingilizcem bu kadar.
