damarlarıma yeniden yayıldığını duyuyorum kanımın
içtenlikle söylüyorum, seviyorum bu hayatı
ölmek istemiyorum ama ölebilirim şimdi
varsa ölümümün bu dünyaya bir yararı.
koca bir çınar gibiyim, az da olsa yaşım
kopmaz köklerim var hayatın yüreğinde
şimdi ağlayıp sızlanan körpe dallarım
onlar toydur biraz, başları gökyüzünde.
yaşamak, bizim en büyük özgürlüğümüz artık
acıların, gözyaşlarının da bilincine vararak
bağırıp çağırmadan, boyun büküp ağlamadan
yaşamak…enginlerde salınıp, yücelerde coşarak.
bağırıyor içimde bir kuş, durmadan bağırıyor:
şair, bir taşı oyup da içine girmenin zamanı geçti!
bir kez daha gülümseyerek yanıtlıyorum onu:
ağladım. biraz rahatladım.iyiyim şimdi.
