en asil duygular belirlendikten sonra söz konusu bu kişiyi bulmak tek bilinmeyenli bir denklemi çözmek kadar kolay olacaktır. biraz entel konuştum. sevmedim ben bu lafları.
Bu soğuk sabahların bütün yükünü
Taşır yüreğim yorgun akşamlarıma.
Ve her hüzünlü gece bir çizik daha atar.
Sonsuz acılarıma.
Sensiz yaşamazmış bu beden,
Dermanını da sen bul.
Bak yağmur olmuş gözlerimden,
Dalmıyor istanbul.
tüm pencereler karanlığa açılsa bile biz bilmiyor muyuz ki aydınlık var!!!?
biz bilmiyor muyuz ki ruhumuzu okşayan bir güzellik, bir umut var...
bu aydınlık gözlerimize vurmamış olsa bile tıpkı ayın suretinden gecemize yansıyan ışık gibi biz biliyoruz ki bir güneş var, çocukların gülücüklerinden, annelerin şevkatinden bize yansıyan!!!
bunu hissetmesek bu karanlıklar nasıl yüklenilir, insan olmak nasıl becerilir bunca acıya rağmen?
