lisedeyken uzun boyum ve rahatıma düşkünlüğüm sayesinde erişebildiğim, herkesin tatması gereken mükemmel bir duygu; götüm düzleşmiş halde oturmaktayken aklıma geldi kendisi, hüzünleniverdim. duvar dibi diye tabir edilen yerde oturmaktır. sırtı duvara dayayıp tahtaya değil de çapraz pozisyonda öğretmen masasına bakabilme imkanı verir. yorgun olduğunuz günlerde, mesela beden eğitimi dersi sonrası ya da boş derste yapılan bir maçın hemen ardından kafayı vurup uyuyabilme imkanı verir; en güzeli budur işte. hele ki hoca osursan korkacak bir pısırıksa değmeyin keyfime. kitap defter ve birkaç kağıt parçasını yastık olarak kullanır, güya yazıyormuş gibi görünüp elimde kalemle uyurdum. hocanın pısırıklık derecesine göre süveter, ceket, çanta yastık olarak kullanılabilir; horlayarak uyuma moduna kadar ilerletilebilir iş. fakat en önemli güzelliği rahatlıkla kopya çekebilmek ve bayan öğretmene- ee geçelim bunu. kopya çekebilmek duvar dibinde riskli ama kolaydır. o nasıl oluyor lan dediğinizi duyar gibiyim. hocalar doğal olarak kopya konusunda en çok duvar dibini gözetlerler, önündekine bakıyor mu, kağıt açmış mı gibilerinden, habire uzaklardadır gözleri. fakat kahramanımız sıranın altına, sıranın demirine ve bilimum yerlerine yerleştirdiği kopya kağıtlarıyla rahat bir sınav verir. mantıklı ve zekidir çünkü bu adam; zaten en arka sırada köşede, e hoca daha da arkaya gidemez. yanına gelse de sıranın altındaki kağıtları görme imkanı yok. bayan öğretmen olayına girmek de isterdim ama olmaz sözlük, içim acıyor şimdi düşündükçe. öğretmendi lan o!
