Küçük Emrah, bu ülkede "namus kurtarmaya hep geç kalan"dır. Mütemadiyen vaktinde müdahale edemediği her facia, kendisinde derin yaralar bırakmıştır. Yıllarca ağlamış, ağlatmıştır... Üstelik o hazmedilmesi zor acıları o kadar sıklıkla yaşamıştır ki, verdiği tepkiler de giderek, "biliyordum böyle olacağını" tadındadır. Her, "Emrah, koş!" feryadına, artık, "Yine mi ya!" deyişi bundandır.
