vaktiyle amca baba yarısıdır cümlesinin çokça sarfedildigi filmde aglamışlıgım mevcuttur. büyük ihtimalle ismi gülcan olan kızın bisikletin üzerinde öldügü sahne kötüdür. dogru düzgün düşününce ne ajitatif bir filmdir o. ama napayım şimdilerde bir "clubber" olan emrah o zamanlar pek bir mazlum, masumdu.
gülmeyi bilmeyen bir millet olduğumuz için, eski yazlık sinemalar zamanında sık sık karşılaşılan olay. hatta insanlar ağlamazlarsa filmi beğenmezlermiş. şöyle dialoglar yaşanırmış;
- film nasıldı?
+ beğenmedik, hiç ağlamaklı değildi. (!)*
neticede aile dramı var ortada. kimin yüreği dayanabilir emrahın annesinin kötü yola düşmesine, ablasının orospu olmasına, nuri alçonun amca çıkmasına.
