iki tane empati türü var
- Bilişsel Empati
- Duygusal empati
Psikopat-sosyopat-narsistlerde bilişsel empati var duygusal empati yok. Adam evire çevire sizinle oynar siz onu iyi niyetli sanarsınız, para için insan canını önemsemez. ben psikopatım, sosyopatım diye gezen ezik tiplemeler daha manipulasyon nedir falan bilmiyor.
Günümüzde herkes empati kurabiliyor arkadaşlar. Sadece umursamıyorlar veya yorgun bitikler. Empati yoksa yoktur ben kurmaya çalıştımda anlamanın ötesine geçemiyorum mesela, beyin lobu sorunu.
yitirdiğimiz insan tavrıdır.
kaşarlık yapmak empati yapmaktan daha kolay geliyor artık bir çok insana.
bu yapılamadığı için bir çok insan hataya düşüyor, derin bahis..
Beyin ilişkiler yaşamak üzere yaratılmış sosyal bir organdır.
Sinyaller almak üzere sosyal ortamla fiziksel olarak bağlantılıdır.
Bu da bir insanın iç dünyasını etkiler.
Başka bir deyişle beyinler arasında olup bitenler her bir beynin içinde olup bitenle çok yakından ilintilidir.
"empati" adı altında yaptığımız şeyler kimi zaman bir "oto saldırı"dan ibaret. kendini ihmal etmenin, kendine öfkenin, kendini istismar etmenin dönüşe dönüşe aldığı son şekil: pseudo empati (sahte empati).
yersiz, zamansız, gereksiz ve uygunsuz "empati"; sınırlarımızın delinmesi, suistimalin haklı çıkarılması, mağduriyetin görmezden gelinmesi ve suça ehliyet sağlanması adına yapılan bir "meşruiyet çalışmasından" ibaret.
"çünkü üzmek istemiyorum", "çünkü ihtiyacı var", "çünkü o da bilmiyor", "çünkü elinde değil "...
kendi içimizdeki özbenliğin ve çocuğun empatiye ihtiyacı olduğu yerde bir öteki ile "empati" kurmak, maktul yerine katili anlamaya benziyor bir nevi.
oysaki yanlış kişiye "merhamet ve empati" doğru kişinin suistimali ve zararı demek.
yerli yerinde birini üzmek, yerli yerinde mahrum bırakmak, yerli yerinde çekilmek ve gitmek, yerli yerinde bencil olmak gerçek bir empati, şefkat ve sevginin olmazsa olmazları.
""Bir Adam Yaratmak" adlı eserinde Necip Fazıl Kısakürek kahramanı Hüsrev'e şunları söyletir: "Razıyım bir toz parçası olayım. insanlar üzerime basarak geçsin . Canım acısın , acısını duyayım . Razıyım bir kertenkele olayım . Kızgın yaz günlerinde bir bahçe duvarına tırmanayım, Tırnaklarımı tuğlalara geçireyim. Yeşil ve ıslak sırtımı güneşe vereyim . Fakat güneşle sırtım arasındaki öpüşmeyi duyayım. Tuğlaların incecik zerrelerini sayayım . Kovuklardaki böceklerin , bir boru içinden bakar gibi bana baktıklarını göreyim ve düşüneyim . Razıyım bir nokta olayım. Fakat o noktaya bütün kâinat , bütün mevcudiyetiyle dolsun ." bu cümlelerde her ne kadar Hüsrev'in varoluş sancılarını çektiğini hissetsek de bir kertenkele gibi olmayı düşündürmesi ve aslında etrafımızda sadece canlı değil , cansız olan bir çok şey ile empati kurmamızın da düşünce dünyamızda ve hayatı daha anlamlı kılmamızda etkilerinin olduğunu gözler önüne sermektedir.Bu cümleleri okuduğumda acaba ne derece empati kuruyoruz diye düşünmeden edemedim . Fransızca kökenli empati sözcüğü için TDK Güncel Türkçe Sözlük "duygudaşlık" sözcüğü ile açıklama yapmakla yetinmiş. Necip Fazıl kerkenkele ile duygudaş olmayı ne güzel ifade etmiş . Biz bırakın kertenkele ile duygudaş olmayı insanlarla duygudaş olmayı başaramıyoruz. Sadece eleştiri okları yaralamayı, sitem sözcükleri ile vurmayı, yanlış anlamalarla anlamı anlamsızlaştırmayı başarıyoruz. Salyangoz olup sırtında evi ile sürünmenin , fil olup kocaman bir burun, kulak ve gövde ile yaşamanın , çöp kutusu olup içine her pisliği içine almanın , iğne olup bir çok yere batmanın, Kirpi olup binlerce diken ile dolaşmanın - bu örnekleri çoğaltmak mümkün- ne demek olduğunu insan olarak hissedebildiğimiz ölçüde insan olabileceğiz. O zaman insanoğlunun etrafına zarar verme alışkanlığını yitirmesine de şahit oluruz kim bilir ?"
Genelleme yapan insanlarda çok az geliştiğine inandığım yeti.
Arkadaşlar, her gün onlarca kadın cinsiyle ilgili genelleme yapıp gevrek gevrek gülüyorsunuz. Biri erkek cinsiyle ilgili yapınca maşallah herkes kahraman.
