Adam Fawer'in olasılıksız kadar olmasada hızlıca okunup bitirilebilecek kıvamda yazdığı nefis kitaptır.özgür irade ve beyin üzerine yoğunlaşmış araştırmalardan verilen örnekler insanı çarpıyor adeta.
adam fawer ın fantastik, bilimsel, felsefi ve azdan edebi kitabıdır. laszlo, winter zhi, elijah, darian, dietrich, elijah ın kuzeni stevie, spygurl ve valentinus kitabın kemik karakterleridir.
karakterler empati yeteneğini ultra geniş seviyede kullanabilmektedirler. psişik olarak karşılarındaki insanın bilinçlerini ve kararlarını etkileyebilmektedirler. sinesteziktirler. algıları görsel, işitsel vs şeklindedir. nöronlar ve şeytan hakkındaki düşüncelerimi başka boyutlara taşıyan bir kitaptır. tam bir beyin fırtınası yaratır okuyucuda.
olasılıksız romanından sonra adam fawer'e ''ya üstad kurgu, anlatım, heyecan, bilim, felsefe vs. üstüne daha anlatacağın ne kaldı?'' sorusuna cevap olarak sunduğu kitabıdır.
caine'in kitabın sonuna doğru yan rolde ufak bir katkısıda olmuştur.
150 sayfasını yaklaşık 1 haftada okuduğum fakat 250. sayfadan sonrasını 1 günde okuduğum kafa karıştırıcı olarak gözüken ama sürekliliği ile size alıp götüren kitap.
başlarda epey kafa karıştırdığı doğrudur fakat okunup bitirildikten sonra, adam yapmış abi tarzında cümleler kurabileceğiniz bir kitaptır. şiddetle tavsiye edilir.
ben de sinestik olmak istiyorum diye mızıldatan kitaptır.
olasılıksız kitabına göre zaman, mekan kavramlarında daha çok karışıklık barındır.
dikkatli bir okumayla insanın kafasını karıştırmıyor.
olasılıks kitabından sonra okunması biraz kafa karıştırıcıdır. iki kitabının yazım dili aynı (aynı adam yazmış lan manyak). bu nedenle olasılıksız hemen bitip bu kitabı elinize aldığınızda bir bocalama sözkonusu oluyor. sanki olasılıksız devam eder gibi ama etmez gibi de. kitaptaki kişileri ve olayları karıştırıyorsunuz. kitabında başlarındaki bir isim kitabın ortalarında tekrar çıkması gibi olaylarda kişiyi hatırlayamıyorsunuz bazen olasılıksız'da mı geçiyordu bu kişi falan diyorsunuz.
olayların gelişmesi empatide biraz daha yavaş oluyor. bu da kitabı 600 sayfa yapmış. genelde bitirilemediğini duydym bunun nedeni de kitabın 400. sayfalarından sonra olayların başlaması.
en az olasılıksızlık kadar güzel olan kitap. karakterler ve içindeki gerçeklik payı olan öğeler kitabı bıraktırmaz. çok sıkıcı falan diyenler açsın aslan kral'ı falan okusun.
olasiliksiz'in beklentisi ile okunmaya baslayan ilk baslarda baya guzel gelen ama sonradan hic anlam vermeyen kitap. kitabin kapaginda olasiliksiz'in yazarindan diye bir tanitim olmasa kitap beklenen kadar okunmaz; beklenen kadar yanki uyandirmadigi gibi...
bir çırpıda okudugum kitap o nedir nasıl bişedir Nietzsche Ağladığında adlı kitaptan sonra en sarıp sarmalayan kitap
ilk sayfada şöyle bir söz var ki yorum bile yapamayacağım üstüne buyurunuz:
insanlar söylediklerinizi ya da yaptıklarınız unuturlar ama onlara ne hissettirdiğinizi asla unutmazlar.
Adam fawer ın bence gerçeküstü öğelerle süslediği ve zorlayarak 350 sayfa zor okuyup pes ettiğim kitabı.
Bana göre biraz fazla abartılar var içinde ve bu da insanda, ister istemez kopmalara neden oluyor. Açıkçası beğenmedim.
okumaya başladığımda bana çok sıkıcı gelen ve ilk defa yarıda bıraktığım kitap. daha sonra uzuuun bir tren yolculuğu nedeniyle tekrar elime aldığım ve sonlara doğru gittikçe heyecanlandığını görüp sonunu getirmeye çalıştığım kitaptır.
