geçen istiklal'deyim bacanak, meydandan tünele doğru salına salına ilerliyorum. neyse tam aşağıda yapı kredi bankası var ya hani? hah! ordan para çekeyim de dönüşte kızılkayalar'dan ıslak hamburger yerim diyorum kendi kendime.
bir de ne göreyim. bankanın önünde 18-19 yaşlarında, saçını ilhan mansız modeli taramış, suratının yarısı gözüken, ayağında kareli puantiyeli acayip çarıklar olan dört tane genç. oturmuşlar ağlaşıyorlar. ben de çok duyarlıyımdır, hemen bitiverdim yanlarında.
dedim ki: "hayırdır arkadaşlar! neden böyle ağlamaklı oturmaktasınız?"
içlerinden bir tanesi bana dönerek (ama suratıma değil, sağ omzumda bir noktaya dalgınca odaklanarak) "sanane lan barzo! biz emoyuz, de hadi git işine adamım" gibi bir şeyler söylerken kendimi kaybetmişiim. bir anda film koptu.
gözümü açtığımda yerde bir anda 9 tane kanlar içinde yatan emo gördüm. - "lan daha demin dörttü ne ara dokuz oldu be monakoyim?" diye sorma! arkadaşları da yardıma gelmiş onlar da emo. çaktın köfteyi? - neyse bacanak sonra aldı beni bir telaş!! "günah mı işledim acep?" diye bir korku! hemen koştum yakınlardaki sen antuan kilisesine. önce bi mum yaktım, sonra pederi(father) bulup ona sordum. peder siklemedi beni pek günahımı çıkarttım, şimdi rahat rahat takılıyorum.
yani demem o ki sevgili okur. döversem sevap mı değil mi diye düşünme.
not: müslümanım.
not2: bi yerde yanlışlık var ama nerde bacanak?
