zordur yıllardır emmi diye hitap edilen adama bir anda amca diyivermek. çok zordur. acısını çeken bilir.
hasbelkader büyüdüğü topraklardan kopup gurbete gelmiş anadolu insanı ve onun kara bahtlı ailesidir bu acıyı yaşayan. fırsat buldukça memleket ziyareti yapan, yine fırsatı oldukça memleketten eş, dost, akraba ve konumuzla ilintili olarak emmisini ağırlayan kişidir. memleketinde emmiye emmi dendiğinden sorun yoktur. çünkü memleket göte göte demek için biçilmiş kaftandır. ama şehir insanının doğallığı ayıplayan o modernleşme kompleksi yok mu?? kahreder işte. topluluk içinde hitap etmek gerektiğinde "ulan emmi mi desem amca mı desem??" diye düşündürür önce. amca dese kelime ağzına yapışıp komik duracak, kendi kendini ayıplayacak. emmi dese çevredekilerin "dağda mısın bre davar??" bakışlarına mahsur kalacak. işte bu anda kasım kasım kasılan götle birlikte amca kelimesi dökülür ağızdan. nihayetinde artık o toplumun bireyidir ve onlara ayak uydurmalıdır. belki de dökülen şey her geçen gün daha da yozlaşan kültürümüzdür de farkında değilizdir belki.
