yerinde şahit olduğumuz şampiyonluktur. arsenallilerle karışık oturduğumuzdan dolayı bizim tezahüratlarımızda sözlü sataşmaları vardı. 1-0 önde oldukları için dalga da geçiyorlardı. uefa kupası finalini hatırlayın diye bağırdım. karşılık olarak çocuktuk o zamanlar üstünden çok geçti diye bağırdı bir lavuk ve güldüler. 2-1 öne geçtiğimizde arkalarına geçip avazım çıktığı kadar "now you remember us!!!" diye bağırdım. hayatımda en deşarj olduğum, en gururlandığım anlardan birini yaşatan drogbanın taşşağı sağ olsun.
fenerlisi, beşiktaşlısı, trabzonlusuyla kol kola bağırdık. gelirken metroda ingilizlerden gelen tebrikleri kabul ettik. galatasarayın bir dünya takımı olduğunu yeniden hatırladık.
bir fenerbahçeli olarak gsyi tebrik etmeme vesile olmuştur. yanlış anlaşılmasın kupayı aldıkları için değil. şu yere atlama işini engin'den burak'a oradan da drogba'ya geçirebildikleri için. babadan oğula nesil heralde bu yere atlayanın çocukları.
Bir galatasaraylı olmasam bile beni sevindiren kupadır.
ayrıca drogba "yere yatın amına koyayım salıyorum kara kobrayı" diyerek bir anda maçın kaderini değiştirmiştir. takdir ve teşekkürlere fazlasıyla hak kazanmıştır.
