Mavi jeans'in son reklamını çekip reklam olayını görsel bir şölene çevirmiş yetmemiş bir de kendisine eşlik eden no smoking orchestra ile kısa film tadındaki reklamı harika bir müzikle süslemiş olan zat.
güzel filmler çeken yugoslav asıllı yönetmen. filmlerinde imgesellik ön plandadır. bazılarını sıkar, bazıları ise hayran olup izler. bence izlenesidir.
fazla bilinmesede arizona dream'den sonra life is a miracle adlı filmi de insanı alır başka yerlere götürür. Ayrıca filmlerinde en çok önemsediği konulardan biri müziklerdir bu yüzdendir ki bu adamın yönettiği tüm filmlerin soundtrackleri alınıp bir kenara konmalıdır.
bosna'dayım. geniş bulvarlara acılan cafe'nin içinde, saatlerdir tercüman arkadaşımla beraber zar zor rendavu alabildiğimiz adamı bekliyoruz. bu arada yan masamızda iki dünyalar güzeli boşnak kızının cafenin genelde sessiz olan havasını bölen, kahkaları yankılanıyor. beklemekten sıkılmış halimizle kızlarla konuşup üzerimizdeki kasveti dağıtmak istiyoruz. turkiye'den geldiğimizi ögrenince şaşıyorlar, ne için orada bulunduğumuzu soruyorlar. sorular üst üste biniyor, bunalıyoruz. oysa konuk olan bizdik, merak içinde olan bizdik. az sonra gelecek konuğumuzu da göz ederek kusturica diyorum. geldiklerinden beri mutlu kahkaları yankılanan kızlar, bu isim karşısında birbirlerini bakarak, adı sabriye olanı sorumuzu cevaplıyor ''onun ismini anmayın burada, vatan satandır diyerek cevaplıyor. geldiğimizden beri tek bir bosnalı da kusturica ismi karşısında, yüzünü somurtmayan,hakkında sert cevaplar vermeyen birini rastgelememiştik.onu siz bu dünyanın dışındakiler baş tacı yapıyorsunuz diyerek, bizimle aralarına mesafe cekiyorlar. bu topraklarında böyle bir yanı var, yanlış bir isim üzerine konuşursanız, dışlanıyorsunuz. yorgunduk ve üsteleyecek durumda değildik. yine kendi kasvetimize bürünerek beklemeye devam ediyoruz. az sonra cafenin acılan kapısından 60 yaşlarında birisi giriyor, tüm masalarda ufak bir hareketlilik. acaba beklediğimiz adam mı? garsonun yon gostermesiyle masamıza oturuyor. az önce konuştuğumuz bosnalı kızlar, yerlerinden kalkarak masamızdaki adamın önüne dikiliyorlar. bu adama karşı saygıları her hallerinden belli . anlayamadığım bir şeyler konuşarak elini öperek tekrar masalarına oturuyorlar. az önceki soğuklukları bu adam karşısında kayboluyor bize karşı. masamıza kahve yollayarak jest yapıyorlar. karşımızda kusturica'nın sjecas li se, dolly bell ve otac na sluzbenom putu filmlerinin senaristi abdullah sidran var. saatlerce onunla bosna savaşı, aydın tavrı, dünya politikası, sanat uzerine soyleşiyoruz. kendini ele verdikçe anlıyoruz ki; bu adamı dünya sineması bilerek eziyor, bilerek görmezden geliyor. çünkü sidran kendi coğrafyasının parcalanmışlığına çözüm arayışında, bosna'nın dramını hissedenlerin yanında. dunya sinemasının el üstüne taşıdığı kusturica gibi kendi topraklarına sırtını dönmüyor. savaşın acımasızlığında sanatının gücünü kullanmaktan mahrum kalmıyor, düşmanın topraklarında acılışlara katılmıyor. kusturica gibi halkını, şöhret şempazenliğine oynayarak satmıyor.
kusturica ise batının şımarttığı, cilaladığı bize dalgaladığı kof bir figure dönüşüyor şöhretin dunyasında..
"When Father Was Away on Business" ve "Do You Remember Dolly Bell?" adli filmleri de vardir. 1985 ve 81 tarihli. bu filmleri de sonraki filmleri kadar hayranlikla izlenebilir. ayrica http://en.wikipedia.org/wiki/Kusturica
ha bir de wikipedia cikti mertlik bozuldu be ha?
çingenelerin hayatına karşı özel bir ilgisi olduğunu düşündüğüm,filmlerinde genellikle goran bregovic'in müziklerini kullanan,harika filmlerin büyük yugoslav yönetmeni.bazen yapıtlarında hayvanlarla bir şeyleri sembolize eder.
