o teyzedir ki yüzünde bir hayatın acılarını, yaşanmışlıklarını çizgiler halinde yansıtır. aslında para dilenmek demeyelim dilenmiyor selpak satıyor. para verdiğinizde selpak al diye ısrar da ediyor. eminönün de sürekli işim olduğundan dolayı sürekli görmekteyim bu teyzeyi. her geçtiğimde yaşadıklarıma lanet ediyorum, utanıyorum lanet ediyorum bu kapitalist düzene. bütün zenginlere lanet ediyorum. bugün de geçtim teyzenin yanından bi miktar para verdim yine ve lütfen selpak al dedi bana onu duyduktan sonra kahrettim bu türkiye cumhuriyeti bir yaşlı teyzeye bakamıyorsa onu milletin 1 lirasına peş keş çektiriyorsa yok olsun yok olalım. olurda bi hayırsever okur bu yazılanlarıda o teyzeyi kurtarırız belki çok var ama hiç değilse onu. ey sözlük size sesleniyorum cinsellik muhabbetinden, ferihadan, fatmagülden, futboldan başka konuşulacak çözüm aranacak çok şey var.
not: bu teyze eminönü kabataş istikametine giderken hemen merdivende oturmakta. belki ordan geçerken yardım edebilirsiniz yada olurya üst düzey bi yönetici görürde el atar.
o teyzelerden kaç tane var bir bilseniz dediğim teyze. evladı sokağa mı atmış ne olmuş da o hale gelmiş. zor bir hayat, acınası bir durum.
yardım edilmesi çok hoş olurdu. ama hepsine.
böyle durumlarda john lennon-imagine i açıyorum hemen. ağlamaklı oluyorum. keşke şarkıda dediği gibi bir dünyada yaşasaydık. böyle tablolar görmek zorunda kalmadan.
