kendine münhasır, ince, naif bir sesi vardır, benim diyen adamı etkiler. erdal erzincan garip isimli albümünde bu ozanın dilim adlı eserini yorumlamıştır. bildiğim kadarıyla almanya'da bir nevi sürgün hayatı yaşıyor ve aşağıdaki eseri sürgünlüğüne sebep teşkil etmektedir.
ne ölümden korkar ne işkenceden
işçi köylü ordusunun erleri
ölümü gözüne alır önceden
işçi köylü ordusunun erleri
halk uğruna kurban gider serleri
silahları eksik olmaz belinden
türküleri asla düşmez dilinden
yürüyorlar ibrahim'in* yolundan
işçi köylü ordusunun erleri
halk uğruna kurban gider serleri
birer birer çemberleri yararlar
ağadan patrondan hesap sorarlar
iktidarı parça parça kurarlar
işçi köylü ordusunun erleri
halk uğruna kurban gider serleri
çok çiğnenmekten yavanlaşmış bir tanımlama. emekçi olduğu söylenen insanlar kendine emekçi diyor mu bir sor bakalım. sol jargonun en yaygın terimlerinden biri. hayal kokan, zorlama bir ifade. ucuz solcu edebiyatı malzemesi laf. bir gün bu kelimeyi cümle içinde kullanmak zorunda kalmaktan çok korkuyorum.
kendisine maaş veren, evine ekmek götürmesini sağlayan, elin günün içinde başını dik tutan patronuna değil de, aylık 5tl-10tl gizliden gizliye parasını çalan, kendi gibilerin sırtından en lüks arabaları evleri alan sendika başkanına inanırlar.
kardeşim patron denilen kişi senin emeğine güvenmiş, beğenmiş sana kıymet vermiş, sana itibar göstererek seni işine almış. işsizlik denen ağır psikolojiyi yaşamanı engelliyor bi kere. üstüne de sana evini geçindirmek için maaş veriyor. sorulduğunda suçda çalışıyorum diyorsun gururla. öteki tarafta kim var güya senin hakkını savunan sendika. sen her ay o sendikaya 5tl-10tl para veriyorsun. sen para verdiğin sürece varsın sendika da. sendika başkanı da senin gibilerin sırtından milyon doları yönetir hale geliyor. iti adam etmek diye bir tabir vardır. yani it senin gibilerin verdiği aylık 5tl'lerle adam oluyor. senin paran üzerinden 15 bin tl maaş alıyor. bütün eşine dostuna da 5 bin tl maaş başlıyor. şimdi seni sömüren kim? patronun mu, sendikan mı?
