Sahaf açmaktır. O paraları batırmak gerekir. Benden sonrakilere niye bırakayım ki. Ben öldükten sonra ne yaparlarsa yapsınlar. Şaka bir tarafa sahaf açacağım onu devam ettirsinler.
öncelikle 65 yaşını görüp, bir de üstüne üstlük emekli olursam bu benim için büyük bir başarıdır. herşeyin olumlu gittiğini düşünürsek ufak bir sahil kasabasında hanımla birlikte 2. baharımızı yaşamak olacaktır. az insan, çok huzur politikası güdeceğimiz için en uygun seçeneklerden biri olacaktır bizim için. yada belki avrupa seyahati de olabilir. neden olmasın?
Şu anda atandığımı farz edersem. Sigarayı bırakıp sağlıklı yaşarsam, stresli bir hayat yaşamazsam, kazada ölmezsem. sanırım ne yaparsam yapayım altmış beş yaşına kadar yaşayamam daha yazarken stresten sigara yaktım.
20 dönüm bir arazim var.
Ceviz ekeceğim oraya.
Suyum var, hem de kaynak suyu.
Karpuzu koyuyorsun çatlatıyor.
Elektrik hattı için de projeler hazır ama biraz masraf etmek gerek.
Ceviz fidanlarını devlet veriyor ama ben amerikan fidan dikeceğim.
50 m2 üzerine 2 katlı da prefabrik ev düşünüyorum.
Bir de gölet yapacağım arazinin hemen yanindaki yükseltide.
25 x 35 mt 2.5 mt derinliğinde dev bir gölet olacak, burada hem yüzeceğim, hem sulama yapacağım.
Tek sıkıntı iş yoğunluğundan buraya zaman ayıramıyorum.
Hiç olmazsa fidanları eksek iyiydi ama neyse. O zamanda arazinin etrafına çit ve tel örgü yapmak gerekiyor.
Bu sene de olmayacak bizim iş.
Kısmet artık önümüzdeki senelere bakacağız.
bir sahil koyunda bahçeli bir evim olacak, yanımda karım. sabahları gazetem ve kahvem, canım sıkıldığında beraber balığa çıkabileceğimiz bir kaç arkadaş ve iskambilciler. arada bir ziyaretime gelen çocuklar, torunlar. fazla bir şey istemiyorum sanırım.
ben ölümü beklemem büyük bir ihtimalle o titreyen ellerimi başıma götürür silahı sıkarım. sikerim böyle hayatı. o kadar yaşayıp bedenimin çürüyüşünü canlı canlı izleyemem. yaşlanmak resmen işkence.
o yüzden bir hayalim yok. zaten emeklilik yaşı da çok geç, bunlar ölünce mezarımızından kaldırıp bizi çalıştırmasa iyi. en azından o zamana kadar içlerinde belki biraz vicdan kalır.
Kuzey Ege'de (kuzey Ege dediysek Çanakkale kadar kuzey değil, Dikili tarafları gibi) yazlık satın alıp sevgilimle ölümü beklemek, her yılın bir ayını yurtdışında geçirmek gibi gibi.
