Birden kalbine saplanır gerçeğin burgulu hançeri.. sen dindirmeye çalıştıkça aklın oynar son oyununu, kader önüne çıkarır tek tek geçmişi.. bir insanı geçmişiyle kabul edip ona sahip çıkmak, olduğu gibi kabullenmek nasıl zor.. sen bağlandıkça mantık süzgecinden geçirilmiş tutkusuz bir aşka atıldığını, yokluğunun olmasa olmazlardan olmadığını gidişinin anlarsın..
gözlerimden akan yaşın dinmesini bekledim yıllarca.. tam oldu bu sefer girdiğim borçtan gözyaşım kesilir sanmıştım.. ama tutkusuz bir aşka düştüm benden öncekilerin yerinin tabu olup doldurulmaz olduğunu bana büyük geldiği için bekleme salonuna alındığımı hissettim.. sana büyük senin ne haddine başkasının mülküne girip hak iddia ediyorsun.. haneye tecavüz ettim, cezamı kalbim ödüyor.. asla benim olmayacak yeri sahiplendim ilk kez sahiplendim ama bana ait değil.. yalnız kaldım aşkımın ortasında.. geçmiş başımda gardiyan kaldı.. cezamın niteliği çekilip biter gibi değil ömürlük..
her sabah kalkınca karşılaştığım gerçekler beni biraz daha öldürüyor.. bütün hücrelerim biliyor.. her zerrem farkında ama kalbim tıkadı kulaklarını kandırıyor yine kendini.. dinlemiyor her zamanki gibi.. kimleri sevdin kimlerden vazgeçtin ortalama aşka razı olamayan sen idealin içinde vasat kaldın.. mantığın için ideal olan kalbini doldurmadı.. verdiğin kadar almadın..
onun sınırlarını gördün eşiğine bile yaklaşamadın.. bunu bilip nasıl sarılırsın ait olmayan birine.. başkasının emanetine nasıl hayatımın aşkı diye beylik laflar kurarsın.. senin emanetlerin senden kopmamışken başkasının emaneti nasıl sana bağlanıp seni tahtına alır.. bütün sözler söylenmiş.. bütün dokunuşlar tamam.. bakışlar bitmiş.. sevilmiş kalp.. sevmiş tükenmiş ne kalmış.. olması gereken mantık sınırında şefkat kalmış..sana sevimli çocuk muamelesi yapan senin üstünde hakimiyet kurup başkasının beyliği olan erkek kalmış..
ben buna nasıl dayanabilirim ki olmuyor her gözümü açtığımda karşıma çıkan gerçeklerden yoruldum.. bu başlangıç ama ben kendimi başkasının rolünü devralıp kaldığı yerden oynuyor gibi hissediyorum.. rol benim değil.. emanet durdu ben değilim o kadın.. ben olamam başkasının sahnesinde oynayamam.. unuttum replikleri.. aklıma gelmiyor sadece mış gibi yapıyorum.. içime sindiremiyorum.. dilimin ucunda söyleyemiyorum.. aciz gibi hissediyorum..
sana ait olmayan birinin sana aitmiş gibi davranmasıdır.
