son bölümüyle** beni, bizi yıkmış, mahvetmiş dizidir. sanki çok yakınımda çok sevdiğim biri ölmüş gibi hissettirmiş, o kadar yakmıştır yüreğimi.
bu bölümden sonra anladım ki iyi oyunculuk çok sakıncalı bir şey. yapmayın eylemeyin, bu kadar iyi oynamayın. olan bize oluyor sonunda. bir kurgu insanı bu kadar etkiler mi? kendime inandıramadım bunun bir kurgu olduğunu. ekrana girip dimitri'yi doğramak geldi içimden.
senarist, yönetmen... kim varsa sesleniyorum: o kombo halinde verdiğiniz türkülerle-şarkılarla beni de öldürdünüz! bu kadar acımasız olunmaz ki. bir de ederlezi'yi çaldırmanız yok mu... nasıl düzelteceksiniz bu ruh halimi, sorarım size! bundan sonra milyon kere jarnana çaldırsanız ne anlamı olacak?
bir 'angi şey istemeyim sizden artık. bu kaa da yapılmaz ki be. bitirin bu diziyi artık, te o kaa!
güldürdüğünde tam güldüren ama ağlattığında da dağıtan dizi. vahide'nin öldüğü sahneye o ederleziyi koymak kimin aklına geldiyse alnından öpmek gerek, herhalde daha etkileyici olamazdı bir sahne. ardından çalın davulları... reklamlarda dahi ağlar olduk yahu. *
ölümün, kaybedilenin acısı tüm bunlara rağmen devam eden hayat, inatla doğan güneş, yemyeşil cayırlar, akan sular bu kadar güzel anlatılabilirdi.çemberimde gül oyadan sonra beni ağlatan tek dizi. tekrar tekrar izlenebilir.
--spoiler--
senin gözlerine dünya sığardı vahidem, sen şimdi buraya mı sığacaksın??
--spoiler--
şu an türk dizilerinden en kalitelisi kesinlikle erdal özyağcılar ve sevgili eşi mükemmel,kesinlikle çok usta oyuncular... oyunculuğu herkese öyle aşılamışlar ki küçücük çocuklar bile çok güzel oynuyorlar... son bölümde ağlamaktan helak oldum,bittim ,mahvoldum.
bir dizi başından sonuna kadar gerçekten iç çekerek, içinden gelerek mi ağlatırmış bunu öğrendik bu dizinin 73. bölümünde. oyunculuğuyla her şeyiyle evimize girmeyi başarmış mükemmel dizi.
geçen hafta annem içeriden seslenmekte:
+ gel bak vahide ölüyor. şu bilgisayardan kalksan da filmi birlikte izlesek.
- annecim merak etme. vahide ölmezz. böyle türk dizisi olmaz. zaten senaryoyu ben yazıyorum. bak, diyorum sana yaşatırlar vahideyi. üzülme bu kadar.
....
+öldü işte. öldürdüler vahideyi. hani ölmezdi? bak gömüyolar kızı.
koşa koşa yan tarafa gittim. baktım sahiden de öldürmüşler vahide yi. vay anasını dedim, işte türk filmi! çok sevilen karakteri dizi uğruna öldürdüler. sanırım türk dizilerinde de kaliteyi arttırıyorlar. bu bir dönüm nokyasıydı. şaşkınlıklarımı gizleyemiyor bir yandan da mefta için yapılan hazırlıkları izliyordum. sahiden her şeyi düşünmüş tek tek uygulamışlardı. buruk bir gece geçirdim bu bölüm yüzünden.
sonra hafta içerisinde öğreniyorum ki kızımızın erkek arkadaşı nejat işler in sevgilisizlik canına tak etmiş. kızımız da nejatsızlığa dayanamamamış. oysa ki vahide dizi de bilmem kaç ay mustafa yı beklemişti. fakat gerçekte, bu çiftimiz bir kaç ay daha beklemeye dayanamamışlar. valla ne yalan söyleyeyim benim de öyle sevgilim olsaydı çok izlenen dizimi bırakırdım şahsen. neyse konuyu dağıtmadan diziye dönelim. demek ki neymiş, gerçekte aylarca beklemek diye bir şey yokmuş. ya da film tuttu, beni de çok beğeniyorlar diziyi bırakamam deyip de nejat ı mı bıraksaydı yani! demek ki gerçekten seviyormuş kızceğiz. aferim. kapitalist dizilere aşkını kurban etmedi. canım benim. oyunculukta profesyonel olamasa da aşkta profesyonel olmayı tercih etti. öperim.
dokuz canlı cani dimitri'nin öldüğü dizidir. kara yorgi de ölmüştür. ama ne değişecek ki. cehenneme dönmüş cennet rumeli'deki yangınları söndürebilecek mi? evlerinden barklarından, sevdiklerinden olan tertemiz ve tek zenginlikleri yürekleri olan o insanların can evlerindeki yangını... söndüremeyecek. kana susamış yalımı alçaklar, o neşe dolu insanları; kızlarını, kızanlarını, analarını, babalarını, hatıralarını gömdükleri o topraklardan çok uzaklara savuracaklar.
rumeli göçmeni olmama ragmen pek fazla izlemediğim ancak iş yerinde konustuklarında merak edip bi izleyim bakayım deyip tam da vahide'nin ölümünün oldugu bölümü izleyip ağzıma sıçmış olan dizidir. sabah yüzüm gözüm aglamaktan şiş bi halde işe gitmeme neden olmus dizidir.
evde bir gece masum masum otururken bir anda akla ev arkadaşı ne yapıyor acep sorusu düşer ve salona bakmaya gidilir. yaşlı gözlerle televizyon izlerken bulunan ev arkadaşıyla şu diyalog geçer:
-niye ağlıyorsun lan?
-vahide öldü.
-ee kızım hatun sevgilisyle görüşemiyor diye diziyi bırakıyor ne yapsınlar öldürdüler. sen de ağlıyorsun mal gibi.
-lan konuşmadan yorum yapmadan izleyeceksen izle yoksa odana git.
-tamam be mühürledim dudaklarımı.
hay oturmaz diziyi izlemez olaydım. gözyaşları sicim gibi aktı durdu. böyle mi olacaktı senin sonun vahide sözleri çıktı ağzımdan. nevreste'nin 'bebeği olacaktı' lafı, hasan'ın sana gelinlik dikişini hatırlaması, annenin babanın konuşmaları; ama en çok da kızçelerin ağlaması mahvetti beni.
sırıtarak oturduğum koltuktan ağlamaktan gözlerim şişmiş olarak, berrak tüzünataç'a, nejat işler'e ve ev arkadaşına kızarak kalktım.
