2009 yapımı umut filminin sonundaki şarkı.
Tanımı yaptığımıza göre olaya geçebiliriz; işten çıkmışım yorgun argın, sırf bütün gün oturuyorum diye işyerinden eve yürüyerek gidiyorum. Unkapanından beşiktaşa kadar yani yürüyorum.* bildiğiniz gibi yüroyüş yaparken müzik önemli, kulaklığımı taktım rastgele bir radyo frekansında ilerliyorum. Bir müzik çıktı, sanki kanun sesi. Ben bu şarkıyı biryerlerden hatırlıyorum derken yasemin göksu'nun sesiyle sözler başladı.
'elveda gözüm, elim, yüreğim, sesim
merhaba ölüm, ol bedelim benim
payıma düşen kader sana ne diyeyim
ya bu ağlayan yürek kimin ne bileyim'
yolun ortasında kaldım, yürüyemedim. Beynimden vurulmuşa döndüm. Neden bilmiyorum. Uzun zamandır böyle olmamıştım. Hatta baya baya eğleniyordum hayatta. Ama kaldım öylece, sonra günlerce bu şarkıyı dinledim. Tabi herşey gibi buda geçti gitti.
