Çocukluğumda yaptığım aktivite. Kendimi havalı sanırdım onu yaptığımda insanların bakışlarına bakadım. Taki bayır aşağı inerken elleri bırakıp aynı anda ayaklarımıda pedaldan kaldırıp yana açıncaya kadar. Çok kötü düşmüştüm hertarafım soyulmuştu. Şimdi bu aktiviteyi yapan gençlere bakıyorum da ne kadar saçma iş yapmışım. Geriye kalan tek hatıra dudağımda Ölene Kadar kalıcak olan iz.
Küçükken kızlara hava atmaya çalışmak suretiyle onlara bakar iken okul bahçesindeki voleybol filesini görmememden mütevellit fileye takılmama, düşerek fena halde rezil olmama ve gözlüklerimin kırılmasına sebep olan durum.
Zevk doludur. Benim bmx vardı şimdi köyde. Ortaköy'de bizim yokuştan başlardım eli bırakmaya sokakları da dönerdim ellemeden, aynı yere gelirdim. Bisiklette vites yoktu ama yağ gibi kayardı.
Özgürlüğün doruklarında bir his verir insana. Hele birde bu eylem yazın yazlık bir kasabada akşam üstüne dotğu güneşin hala tepede olduğu bir zamanda,püfür püfür esen bir havada yapılıyorsa.
ergenliğin vermiş olduğu heyecan, adrenalin, kendini ispatlama ve karşı cins üzerinde kendini kanıtlama aruzu neticesinde, ergen bünyede oluşan tehlike meyilli hareketlerden biridir.
"aa bırakabiliyorum" diye çığlık attıktan saniyeler sonra yere yuvarlanmak. ciddi diz ve toto hasarları. ama iyileşince yine yapmayı denemek çünkü vazgeçememek derken olayların geliştiği aksiyon.
