90'lı yılların sonlarında başlayan 2000'li yıllar ile beraber maalesef büyük hız kazanmış bir olgudur. 90'lı yıllar ve öncesinde ki o kaliteli pop şarkılarının yerini alarak türk müziğini katletmişlerdir yeni pop şarkıları. 60'larda hayatımıza giren 70'lerde hız kazanan 80'lerde arabesk yüzünden geri planda duran ve 90'ların başından itibaren yükselişe geçen türk popu hepimizin sevdiği birçok güzel parçayı barındırmaktaydı.
`
60'larda başlayan bu müziği ajda pekkan, sezen aksu, tanju okan, alpay gibi ses getirmeye başlayan sanatçılar bu hareketi ilerletmişlerdi(tabi söylemediğim, aklıma gelmeyen isim çok var). her ne kadar pop müzik, 80'li yıllardaki arabesk furyasının yükselmesiyle düşüşe geçse de tarkan, levent yüksel, sertap erener, zuhal olcay gibi isimler büyük bir canlılık getirdi ve efsane türk popunu yeniden canlandırdı. tabi 60'lara göre 70'lere göre sound farklılığ göze çarpıyordu. tabi sezen aksu ve ajda pekkan da 90'lara fırtına gibi girmişti bunu da da hemen eklemek gerekir.
tabi bunları söylerken de o yıllarda hiç saçma şarkıların olmadığını da söylemiyorum. bunlara verilebilecek bir ton örnek var ama hiç olmazsa farklı bi ruhu vardı şarkıların. özellikle kliplerin saçma olduğu gerçeği açık ama o dönemin teknolojik ve dönemsel koşullarına bakarak daha nesnel bir yargı yapmak mümkün.
herşey güllük gülüistanlık giderken 90'ların ortalarında yeni yetme popçuların ortaya çıkmasıyla eski güzelliği yerle bir oldu. bunun nedeninin yurtdışı piyasalarındaki müziğe bakarakta anlaşılması mümkündür aslında. sadece bizde değil amerikada da avrupada da pop müzikte eksi yönde bir değişim görülüyordu fakat bana göre türk popunda bu gelişmeler daha hızlı ve çarpıcı oldu. serdar ortaç, burak kut, mustafa sandal gibi isimlerin ortaya çıkmasıyla beraber değişik bir müzik dinlemeye başladık. bu ne 70'li yılların o insana huzur veren sesine ne de 90'ların başında ki çılgın tarzda fakat insanı sıkmayan, belli bir kalitenin üzerinde olan müziğe benziyordu.
90'ların bitişiyle durum daha da hız kazandı diyebiliriz. öyle ki 90'ların sonunu aratacak düzeye geldi. bu dönemde serdar ortaç, mustafa sandal gibi şarkıcılar popülerliklerini katlayarak sürdürmeye devam ettiler. bunlar yetmezmiş gibi demet akalınlar, zeynep mansurlar hande yenerler* gibi sadece plajlarda, gece kulüplerinde insanları coşturacak şekilde şarkılar yapılmaya başlandı. anlamdan ritimden çok eller havayacılık şarkılara egemen hale geldi. allahtan bu türün de güzide örneklerini veren insanlar var da biraz da olsa seviniyoruz.
bir de insanların daha çok bu tür şarkıcıların konserlerini tercih etmesiyle de popun ne kadar yozlaşmış, ucuz hale geldiğinin göstergesi oldu. tabii ki herkesin kişisel zevklerine saygı duymak gerekir ama pop dinleyicisi de bunu hak etmiyor.
