--spoiler--
Haluk Şahin'in köşesinde bir kadın yana yakıla yakınıyor: Kızı şehrin en ;elit; okulunda okuyormuş (en elit okulumuz hangisi acaba? Bu da ayrı bir merak konusu) din dersinde kızına şarap içmenin haram olduğu öğretilmiş, kızı da gelmiş akşam ;hepiniz cehenneme gideceksiniz; demiş. Zira onlar tam o sırada belli ki bir Sarafin lüpletmekteymişler. (Sarafin benim fantezim) Gitmişler okula çağdaş din eğitimi istiyoruz;demişler, (ne demekse?) "elit" okul o adamı kovmuş, yerine başka din hocası gelmiş. Aman tanrım o da aynı şeyi öğretmiyor muymuş? Üstelik de kendini savunuyormuş. Ülke nereye gidiyormuş.
--spoiler--
Elitizm (veya Seçkincilik), bir elitin veya bir azınlığın yönetmesi gerektiğine inanma veya yönetim işinin bir elit veya azınlık tarafından yapılması anlamına gelir. Siyaset teorisinde üç tür elitizmden söz edilebilir: Normatif elitizme göre, elit yönetimi arzuya şayandır; zira, yönetim en akıllıların veya en iyilerin elinde olmalıdır.
Bu görüşün en tipik temsilcisi filozof kralların iktidarda olmasını isteyen Platon'dur (M.Ö 427-347). Klasik elitizm, bir reçete sunmaktan ziyade bir olguyu tespit iddiasıyla elit yönetiminin toplumsal hayatın kaçınılmaz ve değiştirilemez bir gerçeği olduğunu ileri sürer. Wilfredo Pareto (1848-1923), Gaetano Mosca (1857-1941) ve Robert Michels (1876-1936) klasik elitizmin belli başlı teorisyenleridir.
Modern elitizm, klasik elitizm gibi empirik temelli olmakla birlikte, elit oluşumunu/yönetimini toplumun kaçınılmaz yapısından ziyade belirli ekonomik ve siyasal yapılara bağlamaktadır. "Plüralist", "rekabetçi" veya "demokratik" sıfatlarıyla da anılan modern elitizm modern elitlerin insicamlı ve birleşik bir bütün olmaktan ziyade çeşitli hatlar boyunca parçalanmış olduğunu ve parçalar arasındaki rekabetin elitlere dahil olmayan kişi ve grupların da demokratik politikada etkili olmalarına fırsat sağlayabileceğini savunur. *
