küçükken apartmanımda en az bir tane bulunan çocuklardan. zira 5-6 yaşlarındayken mahalledeki çocuklarla bahçeden ıvır zıvır toplama saatimizin bereketli geçmesi tamamen bu çocuğun veya çocukların elindeydi.
ilkokulda kızların eteğini kaldırıp kaçması muhtemel, lisede fırtına, üniversitede tahmin bile edilemeyecek bir erkek çocuğu olma olasılığı muhtemeldir... o atılan eşyaları almaya yollanmasıyla bunların önüne geçilebilir...
sensindir, benimdir, odur, budur, şudur... atmıyorsa problemli çocuktur. Nasıl bir düşünceyle atar bilinmez ama sanki büyüklerin eşyaya tapınmasını sınamak adına ilahi bir görev üstlenmiştir. hele bir de eylem sonrası 'attı' diye konuşursa büyüklerin elini kolunu ve sinirlerini bağlar.
yerçekimini çözmüş olup, olayın tadını çıkaran çocuktur. karanlıkta kalan tek nokta farklı eşyaların farklı düşüş hızlarıdır. onu da çözünce davranış kendiliğinden sona erecektir.
