simyacı' da bahsedilendir. simyacı ve santiago altınlarla ilerlerken haydutlarla karşılaşır ve haydutlar çuvallarda ne olduğunu sorar. altın olduğunu öğrenince de gülüp giderler. santiago neden böyle bir şey yaptığını sorduğunda simyacı şu yanıtı verir: ' insan çoğu zaman gözünün önündeki hazineyi göremez. '
yumruk yapılan el sınıf arkadaşlarına doğru bir tehdit aracı olarak savuruluyorken, "yine kim aldı ulan silgimiii" diye delleniyorken, o silginin yumruğunun içinde olması halidir. Acıdır. Sonra çaktırmadan silgiyi yere atıp, "ahah buradaymış" denmesi gerekir, yoksa ergen kişinin bünyesi ağır yaralar alabilir.
'lan yoksa kafayı mı yiyorum' diye düşündürür, bir de bunun benzer versiyonu vardır ki, çıldırtır:
mutfaga girerken zaten yanan lambayı yakmak için düğmeye basıp, söndürürsünüz, şöyle bir duraksarsınız, kendinize gülersiniz, çıkarken de, zaten sönük olan lambayı söndürmek için düğmeye basarsınız, sonra salona gidip bir sigara yakıp, durum değerlendirmesi yaparsınız.
herkesin elinde ki kendine dendiği zaman korku yaratabileceğini düşündüğüm bir eyleme dönüşür bu durum. çünkü elinde ki tuttuğu şeyi arayan birey ne tutuğunuda unutabilir, ya patlıcan tutuyorsa ya kız arkadaşının elinden tutuyorsa ya da en kötüsü bu olsa gerek siki tutmuş bir durumdaysa, bunları iyi düşünüp elimizde ki tuttuğumuz şeyi arayacak kafaya gelmeden bu gibi durumların önüne geçmenin bir yolunu bulmamız gerekmektedir.
