aslında hiç yapmayacağım onca şeyi yapma potansiyeline ulaştım ki şu an onun yokluğunu da katık ederek belki biraz eğri büğrü çizilmiş ve çizilirken mahalle sakinlerinin görmesinden endişe duyularak eyleme dökülmüş bir kalp çizip kalbin içine baş harflerimizi yazarak sevgimi ölümsüzleştirdiğimi düşünürdüm sonra da uzaktan bir dal yakarak yaptığım şah eseri izlerdim.
Insanın böyle diyince icinden öyle arabesk şeyler geciyor ki. Hayal kırıklıkları, üzüntüler, yasanılan iyi yada kötü sakladığımız her duygu sanatçılar olmasa nasıl böyle güzel dile gelirdi. Kendimizi anlatamadığımız yada icimizdekileri dökmek istemedigimizde bize ses olan dil olan insanlar iyiki varlar.
