Sadece çalışan kesimin sabahları yaşadığı durumdur. Kimi çok yakın olan iş yerine, kimi caddenin aşağısında binecek olduğu servis noktasına, kimide yarım satir durakta beklettiği mesai arkadaşına yetişme çalışıyordur. ancak hepsinin bir ortak özelliği ellerinde ki içi hafif buharlanmış küçük beyaz poşettir. Ki bu da işe geç kalmış olmanın resmidir. ikinci bir seçenek ise, bu kişiler artık geç kalkmayı ve ya sabah kahvaltısı yapmamayı bir alışkanlık haline getirmiştir. evden hep alelacele çıkmaktan, sıcak iki simit ya da bir kaç poğaça sabah kahvaltısının yerini tutar.
Yeni bir gündür herkes işine gücüne yetişmeye çalışır, poğaçalarsa işyerinde buluşacakları bir bardak demli çayı bekler.
okula giderken en yakın benzinlikte durur, poğaça ve meyve suyunu alır, son bir telaşla hem derse yetişmeye, hem araba kullanmaya, hem de nasıl beceriyorsa meyve suyunu içmeye çalışır. kalan poğaça elinde sınıfa kadar bitirir.
görevimiz tehlike yani...
