şairlik payesi çok kolay dağılmakta, üstlenilmektedir. Her insanda duygu vardır... fakat bu duyguyu eline kalem alıp nazım ve nesir kurallarına, dörtlük kavramına göre her yazan şair değildir.
Yazar da değildir... yazan insanın önce misyonu olur. kalemini güçlendirmek için düşüncelerini savunan sözler telafuz eder. objektif olur... ufku açık, ihtimalleri kuvvetli olur.
Şair olmak da aynıdır. önce çok doğru ve dolu bir bilgi birikimi gerektirir. Kelimelerle oynamak, cümleleri sindire sindire sıralamak ve tüm bunları yaparken de asıl duygu durumundan uzaklaşmamak gerekir. Fakat ne yazık ki şu an görülen şey tam bir rezalettir.
şiir diye, yazı diye piyasada dolaşan bir sürü envanter malesef birer hiçtir. Tüm bunlar, zamanında günlük tutmamış insanların, kazık kadar olduktan sonra arzu ettikleri günlük tutma eğilimlerinin birer neticeleridir.
yazmak iyidir... çoğunlukla kendine yazmak ve sıfatsız yazmak daha da iyidir. sıfatı ve payeyi yazan zaten kendi kendine üstlenmemelidir.
