daha önce gerçek bir robot hiç görmemiş, yapabildiği en iyi şey soğan biçmek olan robotlara sahip garip kadınlardır. 2010 gibi mucizevi bir yılda bile böyle küçük şeylerle nasıl mutlu olabiliyor insan? şaşıyorum tefallere vallahi.
mesela ben geçen yıl anneler gününde anneciğime bir asimo aldım. adını robocool koydum. çok tatlı bi şey, 2000 tane kelime haznesi var, en azından m.ali birand'dan daha iyi cümle kuruyor. gelişmiş el ve kol hareketleri ile her türlü hareketi karşı tarafa çekebiliyor, dakikada 800 tane soğanı biçebiliyor, suşi bilem yapabiliyor, müthiş bi şey yahu. 200.000 dolar gibi ucuz bir miktara böyle kaliteli şeyler yapmaları o küçücük capon kardeşlerimi gözümde daha büyük hale getiriyor vallahi.
elim kolum olmadığı için bu işleri ben kıçımla yaparım diyebilen robot türüne, eline sağlık diyemeyeceği için kıçına sağlık seklinde iltifat edebilecek kişilerdir.
anneler günü, doğum günü gibi kişiye özel günlerde, aslında eve alınmış bir aleti, alan kişinin kafasına atmak yerine, o mutfak aletinin iyi yönlerini görme çabasıdır. bir çeşit savunma mekanizması. (bkz: yüceltme)
O robotlar kadınların eli koludur. Kadınlar o robotlarla tartışarak kavga etmekle aslında kendileri ile kavga ediyorlardır. Yani aslında kendi içsel çatışmaları var onu görmüş olduk ya da ben çok saçma bir insanım allah beni kahretsin.
