insan gerçekten yapıcı olan eleştiriler ile kendisini ezmek için yapılan eleştirileri farkında olsun yada olmasın bir şekilde hisseder.
Ve genelde bahane bulduğumuz ve kabul etmediğimiz eleştiriler bu ikinci eleştiri türüdür.
Çünkü bir kez kabul etmemiz ardı arkası kesilmeyen ithamları getirir. insanlar sizi her işi yanlış yapan ve düzeltilmesi gereken birisi olarak görürler.
size akıl vererek kendi egolarını tatmin ederler. Böylece akıllı kişi konumuna kendilerini koymuş olurlar.
"benim de hatalarım var yok değil ama " gibi tuzaklarla yine kendilerini korumaya alırlar.
Ve bu dostane görünen davranışlardan uzak durmak gerekir. Çünkü bu şekilde sizi manevi borçla bağlar ve sizin bu borcu ödemenize olanak yoktur.
Ve sürekli manevi borç altında hissettiğiniz kişiye karşı ezilir ve zamanla kişilik bölünmesi bile yaşayabilirsiniz.
Şu gerçek asla unutulmamalıdır, insanın sokakta gördüğü köpeğe verdiği ekmek parçasında bile kendine bir faydası vardır. iyi insan sıfatını kendine yakıştırır ve rahat uyur gece yattığında. Zira iyi insanım diyebilmek parayla alınan bir şey değildir.
