en heyacanlı gündür. ee kolaymı yıllardın hayal ettiğin tapılası canavar avuçlarının arasındadır. ilk öpüştüğün gün gibidir,unutamassın.hele amfiyle beraber alındıysa dadından yenmez. odaya kapanılır parmaklar kanayana kadar çalınmaya çalışılır. 'aa bide şu şarkı vardı' diye saatlar, günler beraber geçirilir.
bir hayal gibidir. klasik gitarla çalabildiğin metal şarkılarını(genellikle metallica şarkılarını-black albümden) hemen elektro gitarınla çalmaya başlarsın ve saçma sapan solo atma çalışmalarına girişirsin. 4-5 saat sonra da kolların yorulmaya başladığı vakit gitarı kılıfına koyarsın ve kaldırırsın.
bir yandan sevindirik ve histerik bir biçimde sevilen parçaların çalınmaya çalışıldığı, bir yandan da fender isteğinizin içinizde kaldığı gündür. bir daha o günkü kadar uzun süreyle elinize almayacaksınızdır gitarı, bir köşede halka açık sergilenecektir.
guitar prodan dinlediğin şarkılar indirilip çalışılır. Saatlerce elinizden düşmez. Gitarı alıp eve geldiğinizde koyarsınız en güzel yere yakarsınız bir sigara uzun uzun seyredersiniz gitarı.
elektrogitar ile abisi gibi sevdiği bas gitarın iyi bir dostluğu vardı. bir gün...
+ şiş elektro, huooop, o ne len öyle yamık yılık olmuşsun.
- doğrudur bas abi. neremiz düzgün ki.
+ şiş, beri bak, ağlar gibi konuşma lan, sololar falan. vurucam o çemçük ağzına. hehehe.
- abi git yaa.
+ tamam len tamam kızma. buluttan nem kapıyorsun sen de. s.kicem tafranı.
elektrogitar o gün ilk defa alınmıştı. hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.
bugünden pek bir farkı olmayan gündür *.* alındığı gün konulduğu yerde durmaktadır. arada tozu silinmekte, " ulan bu yaz kesin hayvanlar gibi çalıcam, şu finaller bir geçsin " denmektedir. böyle diye diye 4 yıl olmuştur. hala birkaç kıytırık parça dışında pek birşey çalınamamaktadır.
aileyi ikna etme amaclı bir soguk savastan sonra savasın kazanıldıgı gundur. gitar alınır ve eve gelındıgınde ne kadar sacmalandıgının farkında olmaksızın calınmaya calısılır, uzerınde tek bi toz tanesının kalmamasına dıkkat edılır ve gıtarla yatılır. fakat 1-2 hafta gectıkten sonra cogu ergen ıcın bir heves oldugu anlasılır ve o ilk gun uzerıne toz tanesının bıle konmasına ızın vermedıgınız bırıcık gıtarınızı depoda curumeye mahkum eder yada elınızden cıkarırsınız. *
(bkz: o hikayedeki mal ben değilim)
Lise 2'deydim. Sabırsızlıktan ders çıkışını bekleyemeyip öğle arasında gitmistim gitari almaya daha öncedem sipariş ettirdiğim dükkana. Zaten küçük bi okulum olduğu için elektro calan 1-2 kisi vardı bu yüzden biraz ilgi odağı olmuştum fotosu bile duruyor hala. Sonra lys dönemi üniversiteye alışma dönemi falan derken her gün çaldığım gitari daha az çalmaya başladım ama hala benim için yeri apayri olan birçok ani barındıran bir esyamdir.
büyük bir heyecanla çalmaya sabırsızlanırsın. aklında deli deli hayaller sonra bir kursa yazılmaya kalkarsın. eline verirler klasik gitarı önce bundan başla derler ne bekliyordum ne oldu gibisinden bir üzüntü çöker içine parmakların acıyıncaya kadar çalmaya başlarsın, parmakların baloncuk olur, nasır tutar kimisi bu evrede bırakır, kimisi ise daha da hırslanır ve başarır çalmayı işte olayın kırılma anı ya hayatımızda var olur yada yok olur gider bu içimizdeki enstrüman aşkı.
