Çocukluğumun iç ısıtan detaylarından biri. sobalı evdeyken uyumadan bir müddet önce yatağınızı sıcacık yapan ve yatağa gömüldüğünüzde bir daha çıkmak istememenize neden olan battaniyeydi. yazarken aynı sıcaklığı hissettim sanki.*
Çocukken evdeki herkesin birer tane vardı bundan. O buz gibi evde sımsıcak uyurdu herkes. Bir tek benim yoktu. Gece uyurken işerim ve çarpılırım diye bir önlem olarak altıma sermiyorlardı.
Kışın çarşafımın altına yaydığım battaniye. Hiçte kapatmam. Evde kalorifer hayvan gibi yansada ısınmıyor. Heryer cam güneş almıyor cart curt. Hiç yataktan çıkmak istemiyor insan. Terliyorum bazen kapatıyorum sabaha karşı. Kedi gibi sıcacık uyuyom mışıl mışıl.
