Bizim evde hiç olmayandır. Onun yerine babamın "Hay ben bunların" diye başlayarak sövdüğü Ardından da "Tövbe estağfurullah" diye gayet iman power arttırıcı bir sonla bitirir.
Anneyin"Ben şimdi mumu alır gelirim" derken ayağını arka arkaya vurması sonucu o an evdeki çocuğum telefonun flaşını açıp kürsüde adı okunmuş gibi annesinin yanına gitmesidir.
sürü piskolojisidir, aynı zamanda pompa zamanının geldiğini belli eder, aaa diyerek (mutlu ve şaşırmamış bi ses tonuyla) yatmaya gidilir, karanlıkta daha keyifli çekilen zevkin ardından nedense elektrikler gelir.
hele ki evde misafir varsa bu "aaa" sesi daha da uzar. sanki hayatlarına ilk defa elektrik kesintisine uğramış gibi yapan ev sahibesi mum bulmaya gider oraya buraya.
insan beklenmedik şeylere şaşırır. ülkemizde elektriklerin kesilmesi pek de beklenmedik bir şey değildir. bu nedenle sanılanın aksine şaşırmanın değil, öfkenin dışavurumudur. devamı da şöyle gelir:
-aaa!! gene mi?
-aaa!! yeter artık.
-aaa!! bu kaçıncı be? başlarım trafonuzdan.
-aaa!! ulan yağmur başlayalı 30 saniye saniye oldu, olmadı. bu ne sürat?
görüldüğü gibi şaşkınlık değil, bıkkınlık, öfke, kanıksama, sıkıntı ifadeleri baskındır. şaşırma nedeniyle olsa şu şekillerde devam ederdi:
-aaa!! inanmıyorum elektrikler kesildi. ay tıpkı dedemin anlattığı gibi.
-aaa!! neriman ben kör oldum.
-aaa!! hulusi.. elektrik parasını ödememiş miydin sen?
ne yalan söyleyeyim unuttuğum replik.
hatırlayınca gülümsetiyor insanı.
çok esaslı gözlem.
çok çok eskilerde pek kesilmezdi, yok gibiydi zaten.
hatırlarım gece 9.30 10.00 arası kesilir, sabaha kadar. tabi buna kesilme denmezdi rutin.
saat 10 yatağa kon, o günlerden kalma tekerleme.
