sevgili anneannemin vecizelerinden biri olan söz. bir yabancının (yabancıdan kasıt kendi evi dışında bir yer) evinde uyumaktır.
gençliğimde gidemedim arkadaşlarıma. hep bunun ezikliği ile büyüdüm.
bütün kızlar toplanmış toplanmış toplanmış, bir ben sap gibi evde... sonra bu kız niye mutsuz?! mutsuz olurum elbet.. psikolojimi yediniz lan..
işte bu söz lise yıllarımın b*ktan geçmesine sebep olmuştur. hiç öyle pijama partilerim, sevgilileri çekiştirmek için arkadaş toplantılarım, ağda günlerim... (pardon sonuncusu içsesti.) neyse işte bu tür arkadaşlarla geliş gidişim olamadı.
karşıma hep bu veto edici söz çıktı. annem gençlik yıllarının acısını alırmış gibi hönkürdü bu sözü bana. "ben gidemedim arkadaşlarıma, sen de gidemeyeceksin nihahay" şeklinde.
bu söz bir de aşağılama şeklinde kullanılır. sen ne biçim insansın, ne terbiyesizsin dermişcesine. Ulan duyanda torbacılık yapıyoruz, kapkaçta grup oluyoruz sanır. Gamzeye gidiyorum lan alt tarafı, hani şu bir alt sokağımızda olan gamze.
yok efendim ya müsait değillerse, ya evde bir gerginlik varsa, ya yemek yiyorlarsa, ya bugunki hava basıncı aile sakinlerini olumsuz yönde etkilemişse..
sus sus tamam gitmiyorum..
- anne, babama söyle beni akşam gamzelere yollasın. bak nilay, duygu, ayşegül falan hepsi orda olacak. (olaya giriş, bu kısım çok kararlı olmalı)
+ hayır kızım, sorman bile hata.
- yaa anne offf yaa, çok gitmek istiyorum ama, herkes orada olacak. bi kerecik izin versiniz nolur, bir daha istemicam söz, hadi annecim annem benım (yağlama olmazsa olmaz)
+ aaa anne duyuyor musun şu edepsizi. el yastığı koklamaya ne de meraklıymış. kız dediğin evinde olur, hayır şeytanın fisildadiklari, git odana.
- yaa anneanne sen bir şey de bari ya off. (dış kuvvetlerden yardım talebi)
* annen ne diyorsa onu yap, hem ne o öyle, başkasının evine gidilir miymiş. Çok istiyorsan teyzene git, hava alırsın.
+ teyzem 46 yaşında, ya off ama yaaa..
cümle farklı olsa da başıma gelmiş, gelen, giden, ömür boyunca yakamdan düşmeyecek nalet bir olaydır.
takî evleninceye kadar.. yaw e be gözünü, ağzını, burnunu sevdiğim evlenince ben zırt pırt cart curt arkadaşlarımda kalabilecek miyim? yok.. şimdi gidebiliyor muyum? o da yok.. anasını satim ne biçim hayat bu lan..
annelerin babaların en çekindiği, tırstığı şeydir çocuklarının başka evde kalması... çocuklar o evde yenecek midir? dövülüp kafası gözü mü yarılacaktır? belki olması muhtemel şeylerdir bunlar, ama genç bir insan nereye gidip nereye gitmeyeceğini bilir ve bu kadar evhama gerek kalmaz, belki annelerin babaların telaş duygusunu aldırmak gerek.
benim genç ömrüm çürümüş, hayatımı yaşayamadan yaşlanıcam be, yeter be..
- anne eliflere gidebilir miyim?
- babana sor (oofff.. top atıldı yine karşılıklı paslaşmalar, arada heba olan ben)
- baba eliflere gidebilir miyim?
- annene sor. (yeter ama haa..)
- anneeeeeeeeeeee... bu yaşımda hala izin alıyorum yaaa arkadaşları...
- yok napıcaktın! (hööttt dercesine cümle kesilir, anne ile baba senkronize bi şekilde olaya dalış yapar)
- herkes şuraya gidiyorum diyo, gidiyo, biz iki saat..
- sen anne ol, görücem ben seni, kime gidicen?
- elife..
- elif kim, nerde oturuyor, kaçta gelcen eve..
- aaaaaa.. ( tam bu noktada bağıra bağıra kaçmak istiyoruum )
vs. vs. bi kamyon dolusu soru soru soruuuuu...
kız olmak işde bu kadar zor, arkadaşına gidemezsin, kırk yılda bir izin verirler, hele bi de buluttan nem kapan bi babanız varsa tamam, tezeği avuçla yediniz!
