şefine aşık benjamin esposito isimli bir polis müfettişi ve karısını deliler gibi seven pablo gago nun sürükledikleri arjantin- ispanyol ortak yapımı 5 yıldızlı dram. ikisinin de kaderi birbirine o kadar çok benzemektedir ki her ikisi de o kadar çok sevdikleri (aşk ile) halde hayatlarını yalnız yaşlanarak geçirirler. pablo gago karısının katilini yakalayıp onu evinin bahçesinde kendi tasarladığı hapishaneye tıkar, hayvan gibi cezalandırır, öldürmekten beter eder; bu dava nın üzerine gittiği için tehdit edilip görevini ve sevdiği kadını bırakıp başka bir şehre gitmek zorunda bırakılan benjamin esposito, pablo gago nun kimsenin bilmediği intikamını (isidoro gomez i bir ahıra kapatmasını) öğrendiğinde yaşadıklarını romanlaştırmayı başarır. ikisi de 25 yıl öncesindeki hesabı kapatmışlardır. benjamin çok sevdiği ayyaş iş arkadaşı sandoval ın, pablo gago ise karısının müebbet intikamını almıştır. iki adamın köprülerinin ayrıldığı geçit ise: esposito nun sevdiği kadın savcı iren halen hayattadır, benjamin yanına gidip gözlerinin içine bakabilmektedir; pablo gago nun ise deliler gibi sevdiği kadının sadece kalbinde yaşamasıdır.
yönetmenin çok ince bir zeka ile kurguladığı bu güzel film, gözlerin gerçekten asla kaçamayacağı bir mesaj ile örtülmüştür. bir cinayeti fotoğraftaki adamın bakışlarından kocaman drama dönüştürme başarısının bir fotoğrafıdır, bu filmin senaryosu. ricardo darin ve ricardo morales in çatır çatır oyunculukları her şeyi anlatıyor. zaten film bu iki güçlü karakterin birbirlerini içten içe desteklemesiyle yatağını bulur.
--spoiler--
hiçbir şeyin yıpratamadığı ve eskitemediği bir aşka sahip sahip o.
--spoiler--
harikulade bir arjantin yapımı film. izlediğimden bu yana hakkında fazla bir yorumda bulunamadığım ender filmlerdendir. kendime saklarım veyahut onların hakkında fazla methedici kelimeler seçemem diye yorum da yapamam.
bazı filmler olur, en başlarda yavan gelir sıradandır, belli bir yerden sonra insanı oturduğu yerden ayağa kaldırır. hop oturur hop kalkarsın. bu filmin ikinci yarısında işte aynen bu şekilde bir oturup bir kalkıyorsunuz, sinirden. adalatsizlikten, isyandan fazlası gelmez elden. öyle çok haksızlık vardır ki gözler önünde olan hiçbirine ses edemezsiniz. bu film böyle bir film ki insanın ağzında uzun uzun küfürler bekletiyor. son anda gülümsüyorsunuz, kocaman bir şaşkınlıkla hem de.
bir erkek her şeyini değiştirebilir. yüzünü, evini, ailesini, kız arkadaşını, dinini, tanrısını... yine de değiştiremeyeceği
bir şey var, benjamin; tutkularını değiştiremez.
türkçeye gözlerindeki sır olarak çevirilmiş bu film kesinlikle zaman kaybı değildir, sevgili arkadaşlar. bağlılığın sembolü bile olabilir. evet evet. kesinlikle öyle olmalı. iki ayrı süper aşk filmi tadında izleyeceğiniz, polisiyenin de dahil olduğu mükemmel bir film bekliyor sizi. hee bir de çekim tekniklerinden anlamam belki ama bir stadyum sahnesi var ki, tek sahnede nasıl yaptığını anlayamadığınız bir teknik kullanılmış.
ilk yarısı sıkıcı sayılır, uyuya kaldım ama inat ettim bitirdim hiçte pişman olmadım. bi süre sonra kurbanın kocasının akli dengesini yitirdiğini falan düşünmeye başlamıştım ama en akıllı insandan bile daha zeki davranıyormuş meğer.
--spoiler--
sonunda hatıralardan başka hiçbir şey kalmıycak elinde. hepsi geçmişteydi. 25 yıl önceydi.
--spoiler--
adaleti sorgulayan filmdir. irene' nin en önemli şüpheliyi sorgu sırasındaki soğukkanlılığı övgüye değerdir. fotoğraflar filmde önemli rol oynar.
--spoiler--
benjamin yatmadan önce bir kağıda ' te mo ' yazar. ispanyolcada korkuyorum demektir. finaldeyse aynı kağıdı bulur, te ve mo' nun arasına a' yı ekler. seni seviyorum yazmış olur.
--spoiler--
--spoiler--
baş şüpheli isiodor gomez' in taraftarı olduğu kulüp arjantin futbol takımı racing club' dur.
--spoiler--
--spoiler--
' söyle en azından benimle konuşsun. '
--spoiler--
müthiş bir film. başka hiçbir şey bulamıyorum söyleyecek. kitabını okumadım ama eminim ki çok başarılı bir uyarlama olmuş. son 4-5 yılda izlediğim en etkilyeci filmlerden biri ayrıca. açıkçası bizim ülkemizde yönetmenim ben diye gezinen bir çok adamın önüne koyup "izle de yönetmenlik gör"* demek lazım. tebrikler campanella. bu arada tavsiye; filmi gece 2-3 gibi izlemeyin sonra bütün gece uyutmuyor uykunuz heba oluyor.
izlemeden önce bende bu kadar derin izler bırakacağını düşünmediğim film.
--spoiler--
Irene Menéndez Hastings'e aşık olmamak elde değil. Adamın tren istasyonunda kadını bırakma sahnesi var, kendi sevgilimi böyle arkada bıraksam bu kadar koymazdı valla. Bir de dudaklarını açmadan hafif gırtlaktan gelen o kadar tatlı bir gülmesi var ki o gülüşü 50 defa dinledim desem yeridir. zaten bu tatlı gülme filmde iki yerde var. biri, filmin başında esposito'nun 25 yıl sonra onu ilk defa görmeye geldiği sahnede "emeklilik sana yaramış olabilir diye soruyorum." dedikten sonra diğeri de daktilo hakkında konuşurken "senin olsun. iki ihtiyar takılırsınız." dedikten sonra.
ama 25 yıl önce şöyle bir diyalog geçmişti. irene, esposito'nun yaptığı bir hata sonucu savcıyı gülümsemesiyle ikna ettiğini anlatıyordu.
Esposito - bir sorum olacak. nasıl bir gülücükmüş o?daha önce görmemiştim.
irene - elbette görmedin.olması gerektiği gibi, sevgilime saklıyorum.
diyerek aslında tüm cesaretini kırmıştı.
--spoiler--
filmi anlatmak imkansız, izlemek gerekir. gerçekçi olması, oyunculuğun zirvede tutulması, konunun ve kurgunun mükemmel ilerleyişi, son sahnesine kadar sürekli bir merak ve ilgi ile izlenmesi ( ki 2 saat 10 dakikalık bir filmdir), görüntüler, filmin geçtiği zamanın mükemmel aksedilişi, iyi bir film izlemiş olmanın verdiği keyif..
--spoiler--
arjantin ile türkiye sanırım 1970 lerde benzer deneyimlerden geçmişler, gerillarla savaşıyoruz diye adaletin ve insan haklarının sekteye uğratıldığı, entellektüel ya da insan haklarına duyarlı insanların, faşist ya da militarist ruhlu kişilerce hayatlarının mahvedildiği yıllar. bu zemin ve zaman ekseninde aşk ve mesleki duyarlılık noktasında ayakta kalmayı ve onurlarını korumayı başarmış insanlar..
adaleti kendi elleriyle sağlamaya çalışırken hayatlarını boş! işlerle geçirmeyi göze alabilen ender karakterler...
kesinlikle olmuş bir film. arjantinden de sağlam filmlerin çıkabildiğinin bir göstergesi bence. son dönemde hispanik kökenli yönetmen ve senaristlerin iyi işlere imza attığı ortada. bu filmde bunun bir kanıtı. böyle devam etsinler ciğerimizi yesinler efendim.
belki de biz insanların ceza diye adlandırdığı olgunun bir kez daha gözden geçirilmesi gerektiğini söylüyor film. kimi, neden, ne için, nasıl ve neden ötürü cezalandırıyoruz? bütün bu ceza sistemimizi belki bir daha değerlendirmeliyiz diyor. ki bence çok da iyi yapıyor. en azından bunu sorgulamamız bile insanoğlu olarak bizi daha iyiye götürecek diyor.
juan jose campanella iftiharla sunar; el secreto de sus ojos.
--spoiler--
arjantin in dünya sinemasına sunduğu harika bir film. bir erkeğin tutkularını nasıl değiştiremediğini anlatan ve bunu aşk, cinayet ve hafif mizah sosuyla harmanlayarak bizlere sunan pek şukela bir film.
nedenini bilmemekle beraber filmin sıkıcı bir film olmasından kıllanıyordum ve fakat o da nesi, son zamanlarda izlediğim en sürükleyici film, hiç sıkılmadan izledim bu süper filmi, 25 yıllık bir hikaye ancak bu kadar güzel özetlenebilirdi, seyirci sıkmak bir yana, seyirciyi içine katarak alıp götürüyor film.
filmde herkesin seveceği şeyler mevcut; aşk isteyene aşk, adalet isteyene adalet alın size el secreto de sus ojos, iyi seyirler.
--spoiler--
esaretin bi insana verilebilecek en büyük ceza olduğunu anlatan ve dünyadaki ''insan kontrolündeki adaleti'' didikleyen/eleştiren güzel bir filmdir.
filmin yönetmeni, genelde başarılı bazı sahnelerinde ise çok başarılıdır.
--spoiler--
filmde tek anlamadığım nokta ise ölen kadının kocası, intikam için tecavüzcünün karısına mı tecavüz ediyor? orada bi kurgu hatası var. hata demeyilimde; kurgu yetersiz gibi. ya da benim kafa basmıyor.
--spoiler--
"bir şansı daha tepmek istemiyorum. nasıl oluyor da hiçbir şey yapmıyorum. 'unut gitsin, o başka bir hayattı. yaşandı, bitti, artık düşünme!' başka bir hayatta değildi. bu hayattaydı. insan hayatı nasıl böyle boş yere yaşayabiliyor? koca bir hayatı boş işlerle tüketmeyi nasıl beceriyor?"
korkuyorum vs. seni seviyorum...
ispanyolcalı bir kelime oyunuydu, filmden aklımda en çok kalan, geçmişi hatırlatan falan filaaan. geçmiş işte. geçmiş! delip geçmiş mına koyim.
tek kelimeyle mükemmel olan filmdir. 5 kişi gitmişizdir ve 5 i de beğenmemiştir. aldığı bütün ödülleri hakeden filmdir. her sahnesi hayranlıkla izlenir. tecavüz sonrası yerde yatan kızın morlukları insanı o an için bitirir. güzeldir vesselam. herkes izlesindir.
bir campanella mucizesi daha diyeceğimiz türden.Başrolde oynayan Ricardo Darín, Soledad Villamil'in güçlü oyunculukları hasebiyle beni kendilerine hayran, bilumum ağzımı oramı buramı açık bırakan, hayata dair aşka dair sade ama bir o kadar güçlü anlatımıyla 10 numara bir film.
bugün izmir sinemasının korku filmlerini andıran salonlarının birinde toplam 6 kişi ile izlediğimiz film.
beğeneceğimi tahmin ederek gittim. çok yorgun olmam sebebi ile de sadece 3 dakikalık rüya da gördüm ama bu film akışımı etkilemedi...
diyeceğim şu ki film güzel. muhteşem muazzam diyemem ama güzel.
en başta tutku denen illeti en iyi anlatan filmlerden biri sanırım. tüm oyuncuların gözleri inanılmazdı.
stadyum sahnesi, son sahnedeki gerginlik hissi, müzikler ve tutku ve makyaj...her şey cidden başarılıydı.
aldığı ödülü sonuna kadar hak eden şahane bir yapım.
yaklaşık 45 dakikalık - 1 saatlik bölümünü afakanlar basarak izledim. dil zaten ispanyolca, altyazı takip etmekten gözlerim lugano gözlerine dönmüş, film de bir ağır ilerliyor hacı bir ağır sorma gitsin. " mına koyyim bir daha oscar alan filme gidersem iki olsun" pişmanlıkları eşliğinde geçen bu sürecin ardından filmde müthiş bir stadyum sahnesi ve kırılma anı var.
- and. action !
aha da film orada başlıyormuş ağalar. gözlerim perdeye yapıştı. meğer ilk 1 saatlik bölüm bir dünya klasiğinin, bir dostoyevski kitabının sıkıcı girizgahıymış. film orada bitiyor, tekrar başlıyor. 5 dakika izliyorsun, bitti zahar diyorsun bir daha başlıyor. the usual suspects lerden a beautiful mind lara yolculuğunuz başlıyor. bir seven oluyor bir mulholland drive. hep ters köşe yatırıyor.
filmin öylesine müthiş bir konusu ve kurgusu var ki filmi tekrar izlesem ilk kez izlediğimde sıkıntıdan intihar seviyesine geldiğim ilk 1 saatlik kısma bakarken axejet ile uçuşa geçebilirim.
aşkını itiraf edememe temasını son derece güzel bir şekilde işlemiş arjantin filmi. stadyum sahnesi hariç genelde ağır ilerliyen ama kesinlikle insanı sıkmayan bir temposu var. izleyiniz efendim başka söze gerek yok.
--spoiler-- pablo sandoval'ın ofisteyken gelen telefonları başından savmak için farklı yer isimleri vermesi, beni gülme krizine sokmuştur. zaten film boyunca benjamin esposito ile arasındaki diyalogları o kadar doğal ki bunun için bile oscarı hakedebilirdi.
--spoiler--
23 Nisan 2010 tarihinde vizyonda olacak, orjinal ismi "The Secret In Their Eyes" olan film. künyesi;
Gösterim tarihi : 23 Nisan 2010
Yönetmen : Juan Jose Campanella
Oyuncular : Ricardo Darín , Soledad Villamil , Pablo Rosso , Javier Godino
Senaryo : Juan Jose Campanella
Yapımcı : Mariela Besuievski
Müzik : Federico Jusid - Emilio Kauderer
Görüntü yön. : Félix Monti
Tür : Dram , Romantik , Gerilim , Suç
Süre : 127 dk.
Yapım yılı : 2009
Ülke : ispanya / Arjantin
Dağıtıcı : Tiglon Film
Görevinden yeni emekli olan sorgu müfettişi Benjamin (Ricardo Darin), bir türlü peşini bırakmayan ve mazisi 25 yıl önceye dayanan bir tecavüz - cinayet vakasının romanını yazmaya karar verir. Kısa bir süre sonra cinayetin acı dolu hatırası üzerine düşünmek, Esposito'nun güncel yaşamının detaylarını aydınlatmaya başlar ve onu, duygularına ayna tutarak saplantılı bir aşkın ördüğü ağ ile yüzleşmeye zorlar. Korkunç suçun gizemi kendini yavaş yavaş ele verirken, Benjamin adalet ve kendini arayış ekseninde ciddi bir sınavdan geçecektir.
--spoiler--
bir erkek her şeyini değiştirebilir. yüzünü, evini, ailesini, sevgilisini, dinini, tanrısını, yine de değiştiremeyeceği bir şey var, benjamin. tutkularını değiştiremez.
--spoiler-- *
izlemeyenlerin çok şey kaçıracağı şahane film.. aldığı oscar'ı da sonuna kadar hak ediyor.. yönetmen juan josé campanella bir resital sunmuş diyebiliriz.. ricardo darin ve soledad villamil de performanlarıyla göz doldurmaktalar.. izleyen pişman olmaz diyorum sadece..
25 sene önce kapanmış bir davayı yeniden gündeme getirmeye çalışan benjamin, aşık olduğu şefi irene, karısını kaybeden bir adam ve etrafında gelişen olaylar.. bir ülkenin alttan alta sistemini eleştirmesi, insanların adaleti sağlama arzularıyla birleşince bambaşka bir iş çıkış ortaya.. özellikle bir stadyum sahnesi var ki, büyüleneceksiniz..
