(aslında fazla yok ama, yine de hiç izlemeyen arkadaşlar için öğrenmek istemedikleri detaylar olabilir)
Konu inanılmaz iyi, senaryo dört dörtlük, oyunculuklar yerli yerinde, ve kurgu da muazzamın ötesindeydi. Filmin kasfetli, gerilim ve yoğun psikoloji daraltan atmosferi beni filme inanılmaz çekti. Özellikle karakterin 1 yıl boyunca uyumadığını aklınıza getirdiğinizde, onunla üst düzey empati yapabiliyorsunuz. iş hayatı ve ilişki hayatında ne kadar da zorluk çektiğini ekranda izlerken, sanki onları birer birer siz yaşıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz. Zaten türünün de hakkını gayet güzel vermiş. Psikolojik gerilim olduğu için, izleyiciyi bu şekilde manipüle eden belli başlı teknikler kullanmışlardır diye düşünüyorum. ki en barizi film boyunca varlığını sürdüren koyu siyah, ve karanlık color correction'lar olabilir. zira bu renkler, karakterin ne kadar da psikolojik olarak bitik olduğunu göstermektedir.
Sonunu en çok merak ettiğim filmlerdendi bu arada. Konu güzel, oyunculuklar güzel, empati yapılabiliyor dedik, ancak bir de bunun devamlılığı var. Film zaten çarpıcı bir hikaye anlatıyor, ki bu belli oluyor zaten. Bunun için birkaç bişi söylemek farz olur diye düşünüyorum. Karakterin gizemi neredeyse sonlara doğru çözülüyor. Ve sonunda da çok kısa, doyurmayan sekanslarla bu karakterin neden bu şeyleri yaşadığını anlıyoruz. Anlatmasına anlattı ama, bana doyurucu gelmedi. Zaten film boyunca bu adamın gizemini merak ediyorduk, o gizemi keşfedince de detaylandırılıp doyurucu bir şekilde izlemek istiyor seyirci. En azından bu gizemin çözülüşünün ardında ki yaşanan olayları detaylandırıp, karakterin yaşadığı olaylardan biraz eksiltilebilirdi diye düşünüyorum. Hem o bahsettiğim gizem olayı için zaman kazanırlardı, hem de sonu daha doyurucu olurdu, hayatları boyunca da bu filmi efsane olarak anardı insanlar. Ancak anlatıldığı sahne de muazzam bir müzikle desteklenmiş, her ne kadar doyurucu olmasa da suratıma boom diye çarpıp duygularımı alt üst etmeyi başarmıştır.
başrol oyuncusunun da bu rol için tam 25 kilo verdiğini görünce küçük bir şok geçirdim. ama filmi izlerken fazla tuhafsamadım, çünkü adam inanılmaz iyi oyuncuydu arkadaş. mimiklerinden tut duruşundan, bakışlarından, hal ve hareketlerinden zaten besbelli oluyor her şey. zaten filmin başından sonuna kadar bu karaktere karşı empati duygum hiçbir şekilde dinmedi. halen de aklımda. kurgusal olsa da beni derinden etkileyen bir oyuncu, ve kurgusal karakter olmuştur.
daha fazla ne söyleyebilirim bu film hakkında bilmiyorum açıkçası. birçoğunuz izlemiştir, fakat benim gibi çok geç izlemeye kalkan arkadaşlara sonsuz tavsiyemdir. bu türü yıllardır izlerim (psikolojik gerilim), the machinist'i türünün en iyi örnekleri listeme rahatlıkla koyarım.
durağan film sevmeyenlerin beğenmeyeceği çok sıkılacağı bir film.
başlangıç olarak çok yavaş ve sıradan başlayıp daha sonrasında filmin yarısını geçtikten konuyu anlamaya başladıktan sonra sarıyor. filmin bitişiyle beraber baya şaşırıyorsunuz.*
sırf sonu için bile izlenebilir.
ayrıca cristian abiye diyecek laf yok. hem film için verdiği kilolar hemde oyunculuğuna..
Berbat ve zamansız bir kazanın insan zihnini nasıl parçaladığını belki de kanser kadar berbat bir hastalık olan insomnia'nın Olumsuz etkilerini fakat herşeye rağmen iyi bir kalbe sahip insanın sonunda ruhunun derinliklerin de oluşan pişmanlığını ve vicdanının sesinden kaçamayacağını anlatan Oldukça sağlam bir filmdir. Bu arada Christian Bale bu filmle çıtayı farklı bir yere çıkarmıştır...
3 kere "acaba ne kaçırıyorum ulan" diyerek izlediğim, sonunda tabiki overrated bulduğum bir film. Sıkıcı olması, sonunun tahmin edilebilmesi ve karanlık olması bu filmi izlenmez yapıyor.
Türünün ilk örneği değil; ancak türünün sıradışı bir örneği. Psikolojik gerilim sevenler için tavsiye edilir. Ama bitse de sonunu görsek dedirtecek kadar ritmi aksak. Belki de şizofreniyi filme yedirmek için bu işleniş tarzı benimsenmiş olabilir.
başroldeki christian bale'in sahip olduğu psikolojiye sahip olduğum film. uyku konusunda resmen aynıyım adamla. beyaz spot ışıklarında uyumaya çalışan ama uyuyamayan adama dönüştüm. sikerim insomnia'sını. bir yönetmen, senarist elimden tutsa bu filmin 2. versiyonunu çekerdik.
yazacaklarım film hakkında bilgi içerir baştan söyleyeyim.
işte öyle bir film veya oyunculuk ki... gibi bir cümle zaten sıradanlaşmıştır, onun yerine filmden çıkardığım ya da uydurduğum şeyleri yazayım.
muhtemelen fark edilmiştir, aslında burada insanın kendisine yabancılaşmasını anlatmıyor mu veya kendisine duyduğu aşırı nefreti. şöyle açıklarsam, filmin içerisinde sürekli "biraz daha zayıflarsan, yok olacaksın" duyarız, fark ettiyseniz christian bale pek takmaz bu duruma sanki amacına ulaşıyormuş gibi bir hali vardır.
ayrıca bizim de sürekli yaptığımız, bir suç işlediğimiz zaman sürekli başkasında arama sevdamızı, filmin sonuna kadar hiç fark ettirmeden anlatmıyor mu.
paranayoklaşmanın, takıntılı olmanın, ne yaptığının kendisininde farkında olmamanın ne olduğunu ya da...
arkadaşlar filmin üzerinde biraz zaman geçtiği için şu anda bu kadar şey aklıma geldi, size tavsiyem tez vakitte izleyin.
öyle aman aman bir film değil. reklamı kendinden daha iyi, zaten izleyen de o yüzden izlemiştir; adam yirmi sekiz kilo vermiş. son derece fit bir adam için yirmi sekiz kilo vermek ne demek ? bir deri bir kemik kalmış zavallı.
ama soruyorum bu filme değmiş mi ? değer mi hiç boş yere.
bu kadar zayıflayacak ne vardı christian bale ?
--spoiler--
spoiler içine alayım da ne vardı söyleyeyim;
adam arabasıylan bir çocuğa çarpıp kaçmış da sonra vicdan azabından, yemeden içmeden kesilmiş, zayıflamış. şizofren olmuş filan. öyle. bu yani.
--spoiler--
edit: kaburgalarını da saydım yirmi sekiz. yani ince ince işlenmiş bir film. böyle ayrıntılara dikkat etmek lazım.
çok kaliteli süper aman aman bir film değil. çünkü 2004 yılından beri bu tarz film çok yapıldı. bunun gibi kafa karıştıran filmlerin örnekleri çok demek istedim. ama olsun genede seyredilir. ama ben eğer bir filmle kıyaslamak istersem memento(akıl defteri) derim. memento biraz daha ağır basar.
içeriği kalitesi tartışılır amma ve lakin bildiğim tek şey var filme başladığımda elimde olan pikeviti kenara bırakmıştım lan. iştah falan kalmamıştı, adama acıya acıya bi hal oldum yürüyen iskelet. dokunsak kırılır lan yazık 2 kuruş para kazancam diye bu yapılır mı piii..
hani öldürdüğü çocuğun annesini hava yolundaki bir kafede çalışan kişi sanıyor da onunla sohbet ediyor. hani arkadaşım yok ama sen varsın yetmez mi diyor ve o esnada şirin bir şekilde sıcak sıcak gülüyor. işte o sahneye bayılıyorum.o sahneden sonra aşık oldum bu adama.
yapımcının dostoyevski'yi sevdiğini düşündüğüm filmdir. tabii onca şey yazılmış hakkında fakat bunları da belirtmek isterim:
trevor karakterinin okuduğu kitap 'the idiot' yani 'budala'
trevor, nicholas'la birlikte korku tünelinde ilerlerken arkada "crime and punishment" yazısı var. dostoyevski'nin en büyük eserini pas geçmeyi istememiş. küçük ayrıntılarla beni mutlu eden güzel bir film.
ebesinin amı filmerden sadece biridir. konu merak uyandırarak işlenmiş, ülen acaba ne olacak diye devam etmiş ve sonunda insanı rahatlatan açıklayıcı, ucu açık olmadan bitmiştir.
çift kişiliği ya da diğer bi şekliyle kişilik bölünmesini anlatan , (bkz: fight club) tadında , christian bale'in mükemmel oyunculuğuyla bütünleşen güzel bi filmdir. Her ne kadar psikolojik gerilim olarak geçse de germez.
insanın vicdanıyla hesaplaşmasını çok iyi anlatan bir filmdir.ancak gündüz vakti(hatta öğlen vakti) kalabalık bir kavşakta çocuğa çarpan reznik'in nasıl yakalanmadığı,kimsenin nasıl aracın plakasını alamadığı da soru işareti oluşturmuştur.
